King's Dragon (Page 211)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
“Which one was that?”
“Henry’s argument with Duchess Liutgard.”
Rosvita did not know Duchess Liutgard well—the young duchess came to court rarely—but she did know that Liutgard possessed the fabled temper that had, so the chroniclers wrote, marred the reign of her great-great-aunt, Queen Conradina, a woman fabled for having as many arguments as lovers and both in abundance. “Why should the king argue with Liutgard?”
Judith found a stain of blood under one fingernail and beckoned to a servant. The servingwoman hastened over and washed the margrave’s hands while she talked. “Liutgard rode beside Villam when Sabella’s guard was overtaken. They fought loyally—”
“Liutgard and Villam?”
Judith smiled, but there was a hint of derision in her expression. “That is not what I meant. Sabella’s retinue fought loyally and many were slain before the fight was given up. Rodulf died there.”
“Duke Rodulf? That is grievous news.”
“Perhaps his heirs will be more reasonable.”
“Perhaps,” echoed Judith with a quirk of the lips that expressed doubt more than hope.
“Villam was wounded?” Rosvita asked. She was beginning to wonder if Judith was toying with her for her own amusement.
“Badly, yes.” If this distressed the margrave, she did not show it. Rosvita had never much liked Judith, but the margrave had been loyal to Arnulf and then to Henry, never wavering in her support. She was not an easy woman to like, yet neither could she be dismissed. She was far too powerful for that. “Because Villam was wounded, Liutgard was able to take Sabella into her custody.”
“Ah.” This explained much. “I suppose that did not sit well with Henry.”
“It did not. That was what they argued about. Henry demanded that Liutgard surrender Sabella into his custody. Liutgard told him she would not until Henry was calmer and more able to think clearly.”
“Diplomacy is for courtiers and counselors, my dear cleric, not for princes. I have never found Liutgard possessed of subtlety in any case. You know Burchard’s son is dead?”
“Burchard’s son?” What had the Duke of Avaria and his children to do with this? The subject changed so quickly, and before Rosvita was done understanding the last one, that she did not follow the leap. Liutgard had married the duke of Avaria’s second son, Frederic, but he had died several years ago.
Judith sighed ostentatiously, examined her fingernails for traces of blood or other detritus of armed struggle, and allowed the servant to dry her hands on a clean linen cloth. Then with a gesture she dismissed the servant. “Sabella seems determined to take the men of that line with her in her defeats, though she cares not one whit for them. I speak of Burchard’s elder son, Agius, the one who went into the church.”
Judith related a rather confused tale of the guivre, the frater, and a boy who had led Count Lavastine’s hounds to the kill.
“You are going too quickly for me,” said Rosvita. “I do not know what part Count Lavastine has in this battle. The last I heard of him, he had refused Henry’s command to attend him on his progress. That was almost a year ago.”
“He turned up at the battle on Sabella’s side.” Judith paused and brushed a finger along her upper lip where a fine down of hair grew, the mark of her impending passage from fertility to wisdom. “But that is the strange thing: he withdrew his forces from the battle halfway through.”
“No. Before that, when it appeared all was lost for Henry and that Sabella would win. No one can explain it, since Lavastine and his men have fled.”
At long last, Rosvita was beginning to see where all this led. “What of Henry and Sabella?”
“We are at a stalemate there, it appears. Liutgard refuses to turn Sabella over to Henry, and Henry rages, as you can see.”
“Have you attempted to intervene, my lady?”
“I?” Judith smiled.
That smile. It was that particular smile, one Judith was famous for, that made Rosvita not like her, although she had no other good reason. The margrave of Olsatia and Austra was loyal to the house of Saony, had pledged her loyalty first to the younger Arnulf and then after his death to Henry. But Rosvita did not believe any affection or deep bond held her to them. Rosvita believed Judith remained loyal to Henry because she needed him and what he could bring her: his military support. The position of prince in the marchlands, the unstable border country, was a precarious one, and Judith had called on—and received—aid from Henry more than once.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230