King's Dragon (Page 222)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
The other was Wolfhere, who had been banned from Henry’s presence and Henry’s court many years ago. But he strode forward with no sign that he remembered—or chose to obey—that ban. The young woman looked riven by sorrow, the strong lines of her face set in a mask of wretchedness and hopeless longing. Wolfhere looked grim. Behind her, Rosvita heard the two Eagles, Hathui and her young companion, gasp out loud.
“No,” murmured Hathui to the younger one, “Do not go forward. We must wait our turn.”
“She’s wearing an Eagle’s badge,” whispered the younger one. She sounded ready to burst into tears.
“Ai, Lady,” swore Hathui. “Look at their faces.” And was silent.
The two new Eagles paused before the dais.
“Why have you come before me,” demanded the king, “when you know you are forbidden my presence?”
“Lady,” breathed Henry, clapping a hand to his chest. He spoke no other word. He could not speak.
Rosvita saw at once he was paralyzed by this terrible, terrible news. And because someone must act, she did so, though she felt as if someone else was acting, not her. She went to him and took his arm. Almost collapsed herself, because his whole weight fell on her and he appeared so close to fainting that it was only with the aid of the Eagle, Hathui, that she got him out of the hall and into the private chapel that opened onto a garden behind it.
There, he threw himself onto the stone floor in front of the Hearth, in his gold robes, heedless of the crown tumbling to the floor, heedless of his scepter, which slipped from nerveless fingers. He groped at his chest and drew from next to his skin an old scrap of cloth stained a rusty red.
He could not weep—not as the king must weep, easily and to show his sympathy for those of his people who suffer. This pain was far too deep for tears.
“My heart,” he murmured into the unyielding stone, “my heart is torn from me.” He pressed the cloth to his lips.
Rosvita drew the Circle at her breast and then she knelt before the Hearth, beside the prostrate king, and began to chant the prayer for dead souls.
7
AFTER the hall was cleared and she and Wolfhere given bread and mead, after some hushed consultation between various noble lords and ladies whose names she did not know and whose faces all blurred into a single unrecognizable one, Liath was escorted to a small chapel.
Wolfhere did not come with her. Indeed, she saw they prevented him and led him away by another hall. A fine proud woman in biscop’s vestments brought her before the king, who sat on a bench, no longer in his fine robes and regalia. He was held upright by a cleric and several other attendants, one of whom wiped his face repeatedly with a damp cloth. Liath knelt before him. His right hand clutched an old bloodstained rag.
“Tell me,” he said hoarsely.
Not everything. Some things she could not—and would not—tell anyone: Sanglant’s face close to hers, the light in his eyes, the grim set of his mouth, the bitter irony in his voice when he told her, “Make no marriage.” The feel of his skin when she had touched him, unbidden, on the cheek. No, not that. Those were her memories and not to be shared with anyone else. No one need know she loved him. No one would ever know, not even Sanglant. Especially not Sanglant.
Telling the story would be like living through it again. But she had no choice. They all watched her, waiting. Among the crowd stood Hathui, and the Eagle nodded, once, briskly, at her. That gesture gave her courage. She cleared her throat and began.
Barely, barely she managed to get the words out. Terrible it was to be the bringer of this baleful news, and worse still to relate the story with the king staring at her as if he hated her, for whom else could he hate?
She did not blame him. She would have hated herself, too, did hate herself in a way for living when so many had died. At last she stumbled to a halt, having spoken the last and most damning part of the tale, the vision seen through fire. She expected them to question her closely, perhaps to lead her away in chains as a sorcerer. The king lifted a hand weakly, half a gesture. It was all he could manage.
“Come,” said the biscop. She led Liath away. Outside, she stopped with her under the arched loggia that opened out into a pretty garden, lilies and roses and brash marigolds. “You are Wolfhere’s discipla?” she asked, using the Dariyan word.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230