Shards of Hope (Page 128)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
To her befuddlement, Arrow children gravitated toward her just like little Jojo had done in RainFire; they wanted to be around her when she was near. So she took care of them in her pragmatic and deeply honest fashion. Aden thought the children saw the same thing he did—that Zaira’s heart was as pure as theirs.
“Here,” he said, reaching down to clip the strap under Carolina’s chin.
She frowned at him, her conditioning having clearly been nascent at best when Silence fell and the training protocols were changed to teach psychic and emotional discipline without erasing or sacrificing the ability to experience emotions.
“Where’s your helmet?” she asked suddenly.
Aden had taken it off earlier, now put it back on. “You’re right. I should wear it.”
Nodding, she continued to stare at him, a child of approximately six with lines between her eyebrows.
“Is there something you need, Carolina?”
Her smile was glorious. “You know my name!”
“Zaira told me.”
“I like Zaira. She’s not mean.” Smile fading, Carolina continued to stare at him.
He hunkered down in front of her so she didn’t have to crane her neck. “What is it?” he asked, certain she wanted something.
She shuffled closer and beckoned him with one hand. When he placed his ear next to her mouth, she whispered, “Can I have a hug, too?”
It felt like a kick to the heart, the shakily spoken words. Closing one arm around her, he rose to his feet, her weight so light, so fragile that he couldn’t wrap his mind around how anyone could’ve ever imagined that torturing a child was an acceptable thing. “You can have a hug anytime you want.”
Eyes bright and wet, she locked thin, dirt-streaked arms tight around his neck. Placing his free hand against her back to hold her to him, this tiny girl with her breakable bones and her breakable heart, he saw that Zaira and Ivy had both stopped working to look his way.
Ivy’s mind touched his. Just hold her, Aden. She’ll be okay.
Following her advice, he decided to walk around and inspect the other homes in progress. His men and women took in his small burden but didn’t comment, instead giving him short updates on their particular projects. Slowly, Carolina raised her head from his tear-wet neck and started to look around.
When Cris said, “Come here, Caro. You can help sweep the floor clear of the building dust,” the little girl let Cris pull her gently from Aden’s hold and put her on her feet.
Wiping Carolina’s face with a cloth she’d found from somewhere, Cris gave the child a small brush and a dustpan and led her into the newly finished home. I’ll watch over her, Aden. Zaira says you’ll have more company soon.
Cris was right.
Two minutes after he returned to his position working beside Vasic, he found himself talking to a thirteen-year-old boy who didn’t make physical contact, but who stayed with him for over an hour while younger children came by and tugged on his hand or simply raised their arms. The older teens kept their distance but they looked on, taking in the changes in the squad.
It didn’t surprise him in the least when some of the children went straight to Vasic, Cris, and the others, including a Zaira who didn’t blink an eye at being asked for affectionate contact. Watching her seat a little boy in her lap while she showed him a blooming flower, he realized she’d changed on a far deeper level than he’d understood.
This Zaira wouldn’t only take care of a child’s practical needs, wouldn’t only protect. She’d make sure his or her spirit was also nurtured. It’s not so hard, she said to him out of the blue. They don’t lie and hide what they need and I can follow instructions and requests.
Aden felt a smile curve his lips. He didn’t hide it, didn’t show his men and women and the children an impassive face. Except when the instructions are given by me.
Of course. You need to be challenged on a daily basis.
Tiny, soft fingers touched his lips in wonder, the child he currently held starting to smile, too. As with Carolina, tears streaked many of the small faces in the valley that day, but smiles soon took them over, hope an incandescent and innocent flame in their eyes. And as the children attached themselves to certain Arrows for reasons of their own—including more than one surprising choice—that flame started to flicker in spurts and startled sparks in the eyes of adult Arrows, too.
It felt as if the entire valley was coming awake.
He looked toward Zaira. Your courage started this. She’d come to him in front of everyone, exposing her need, and in so doing, showed the children it was all right. Your fire lives in them now.
Her mind swirled around his, as if in a psychic kiss.
Chapter 67
THEY HAD TURNED him into prey.
Sweating, his heart thudding, Blake hid in the narrow space behind an overflowing Dumpster. The stench made his stomach churn, the physical response a reminder of how badly he’d fallen. How badly they’d made him fall. They’d made him an animal scrabbling for scraps and a place to rest.
The hunger to kill was furious in him now, his blood boiling.
Worse was the physical gnawing in his gut that urged him to look in the trash for food.
No. He would not stoop to that. Especially not when he had a better option.
It was time to call in his marker.
Waiting until Amin’s team had passed, missing his shielded mind by mere inches at most, he pulled out his phone and called his contact. “I need an extraction.” It was then that he realized not all of the stink was from the Dumpster; he was filthy.
The person on the other end took time to reply. “Who is this?”
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159