Shards of Hope (Page 32)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
No one could’ve foreseen their current circumstances. “You’re not alone,” he repeated, though he knew words wouldn’t be enough. The damage done to her as a child had been some of the worst seen by the squad’s mental evaluation panel—according to the records, the debate on whether or not she was even worth the effort had been long and intense.
In the end, it was her intelligence and proven strength that had saved her: Zaira hadn’t broken under the childhood abuse. She’d fought back and she’d done so with a cold intelligence the squad appreciated. “I need you to stay strong,” he said, speaking to the part of her that was the fire. “Zaira.”
She gritted her teeth and gave him a nod, betraying nothing of her psychological state when Finn returned to the room with Remi. The alpha held his silence until Zaira drank some water and waved off an offer of food.
“So,” he said, “now that you’re both awake, who shot you?”
Chapter 13
ADEN GAVE HIM the facts—there was no reason to hide the truth. Either RainFire was already in on it, and knew, or the pack might be of assistance in unearthing further information. “The men who were holding us were a combined Psy-human team.”
“Human?” A skeptical look. “You sure?”
“Yes.” The surprising development lined up with one other factor in this situation. “The implant Zaira and I had in our heads,” he said, reaching into a pocket to retrieve the small, flat container in which he’d earlier put the surviving implant, “shows signs of being a patch-up job involving human and Psy technology.”
Aden had borrowed Finn’s microscope to have a closer look at it. He was no expert, but he’d previously seen both the Aleine implant and the Human Alliance one, and the one he held clearly showed evidence of both. “A roughly done fusion.”
“Goes with the sketchy nature of the surgery,” Finn said, his tone unforgiving. “They might as well have used a hacksaw, it was so badly done.”
“Yeah, but these ham-handed butchers managed to abduct you two,” Remi pointed out with a directness Aden was coming to expect from the RainFire alpha. “Everything I’ve heard about Arrows tells me you aren’t exactly easy prey, so the abductions were well planned.”
Aden looked at the rough-edged male with new respect. Aden had never disregarded changelings, never underestimated their intelligence as so many Psy did, but he’d come perilously close to downgrading Remi’s threat level because the other man appeared so ruggedly physical. He wouldn’t make that mistake again.
“Either the implants weren’t ready when the opportunity arose to abduct us,” he said, “or they were never meant to be long-term.”
“I wouldn’t keep a threat alive, either, not after I had what I wanted.” The alpha’s gaze shifted to Zaira. “You don’t talk?”
“Not when I have nothing to say,” Zaira responded with glacial calm, though Aden knew she was at the edge of her endurance.
He had to get her away from the changelings. “Is there any reason for Zaira to be confined to the infirmary any longer?” he asked Finn.
“No, but I want to do a couple of final scans before I spring her. I also want to check your bullet wound now that you’ve been on that leg for several hours.”
Aden stepped aside so Finn could complete Zaira’s scans, but remained within her direct line of sight. Aloneness was Zaira’s secret horror, the one foe she couldn’t beat.
Being isolated and alone and hurt day after day changes a person, Aden. It turns a child into . . . into a thing that isn’t quite human and not quite animal. Like any trapped creature, that child will gnaw off its own limb to escape—but if that child is a Gradient 9.8 combat-grade telepath named Zaira Neve, it’ll first ask if it can gnaw off its attackers’ limbs instead.
She’d said that to him at fifteen, the self-portrait both icily honest and disturbing.
You aren’t an “it,” Zaira.
You’re right. I’m not an it. I’m a nightmare.
• • •
AS Finn worked on the female Arrow, Remi could feel Aden weighing him up. Fair enough. Remi was weighing up the Arrow—and his silent partner—in turn. Though Remi was predisposed to like him, he wasn’t about to give two lethal strangers free rein of the compound.
“There’s a small aerie just above the infirmary that you’re welcome to use until the weather clears,” he told them. “Or until your transport arrives.”
Finn had suggested the reason a teleporter hadn’t turned up already was because the two Psy had residual bruising from the implants that might be interfering with their psychic abilities. That made sense to Remi and it also made him a fraction more sympathetic to their guarded caution. If someone shoved an implant in his head that stopped him from shifting, he’d be a whole lot pissed and suspicious, too.
“Thank you,” Aden said in that calm, cool voice that nonetheless held the power of a fellow alpha. “Do we reach it via an outer door?”
“No, it’s connected through an internal trapdoor at the end of the corridor outside.” He jerked a thumb over his shoulder. “The ladder’s shielded from the wind and rain so you won’t need outdoor gear.”
Finn had asked for the modification as that particular aerie was used mostly by patients who’d recovered enough to leave the infirmary but that Finn wanted close by for two or three more days. In this case, it’d keep the Arrows within easy watching distance—there was no way to leave the aerie except through the trapdoor that led down into the infirmary corridor.
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159