Shards of Hope (Page 81)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
No. Aden’s gaze spoke to the seed of madness inside her, took away its loneliness. You’ve given me the answer.
I don’t think extra homework is always going to work. It wouldn’t have for me. At the start, she’d just have thrown down the organizer and stomped on it.
Aden came to stand beside her, the ankle-length leather coat he wore over a formal suit, blowing in the wind. The answer is that each punishment must be tailored to the child. Tavish doesn’t enjoy science and so it is a punishment. Another child may be changeling-like in enjoying outdoor exercise, so to be told to sit in a room inside during an exercise period will be sufficient. We’re used to rules, but children aren’t interchangeable and we can’t treat them that way.
Tavish looked up right then, saw Aden. His shoulders grew stiff, his Adam’s apple bobbing as he swallowed. “I broke the rules,” he confessed in a trembling whisper.
Aden crouched beside him. “I see Zaira has already meted out your penalty for that. Have you finished the paper?”
A shake of Tavish’s head.
“You will.” Pausing, Aden said, “Was the view worth the punishment?”
The boy took time to think about it before saying, “Yes. But only this time. I won’t do it again.”
“Good. Do you understand why we need to limit your teleportation right now?”
This time the nod was immediate. “I could go somewhere and not be able to get back. Or I could ’port myself off the cliff and not react fast enough to save my life.”
“Then you understand.”
As Zaira watched, Aden touched the back of the boy’s head with a gentle strength that did things to her heart she didn’t understand. “Finish your paper, so you can return to where you should be.”
A tremulous hope in Tavish’s expression, he bent his head to the organizer again.
• • •
ADEN and Zaira walked Tavish down together when he admitted he’d overstrained his psychic muscles and couldn’t ’port back. The boy kept sending them furtive hazel-eyed glances from under his eyelashes, as if waiting for them to change their minds, but he didn’t shake off Aden’s hand when Aden ruffled his hair as they reached the compound.
“Go and get some more nutrition,” Aden told the boy. “That trek and your ’port will have burned extra energy.”
Tavish began to walk inside the training facility, stopped after only a few steps. It was obvious he was building his courage. Then he blurted out, “Do we really get to live in the houses?”
“Yes.”
“You said we’d have families.” A quaver in the question, the hope in Tavish’s voice painful.
“Yes. Each child will be assigned to an adult Arrow or Arrows.” Aden would slowly bring in non-Arrows to help balance the population, but the vetting process would take considerable time. At least one empath was already happy to settle in the valley—Abbot’s Jaya. But as for the non-Es and those Es who didn’t have such deep connections to the squad, none would be permitted in until they’d been cleared by both the squad’s background checks and by an empathic panel.
Tavish’s shoulders fell at Aden’s answer. “Oh.”
Not understanding the reason for his distress, Aden went across to him and, placing his hand on the boy’s shoulder, crouched down in front of him again. “You don’t wish to live with adult Arrows?”
“I’ll follow the rules.”
“Tavish.” Aden put a hint of steel in his tone, aware from watching Remi that giving affection and protection was only one part of being alpha; the children also needed him to continue being the person who had the final word in any given situation. “You mustn’t lie to me. Answer the question.”
Muscles stiff under his hand, Tavish looked him in the eye and Aden saw the strength beneath the fear, knew this child hadn’t been irrevocably broken. “The grown-ups hurt us.”
Sensing Zaira going motionless beside him, Aden continued to maintain the eye contact. “The ones who hurt you won’t be living with you.” The known child-focused sadists in the squad had been erased from the world; Aden had never trusted them and he’d had no compunction in taking care of the matter himself.
Those men and women had been beyond redemption.
A few others, like Blake, were on probation because they’d never harmed a child, but had other dangerous and possibly indefensible tendencies. Some might even be murderous psychopaths, but Aden needed evidence before he made that call. If he acted without it, he’d be no better than Ming. Regardless, he’d permit no one on that list near the innocent.
The third group was the most problematic: good men and women who hadn’t been strong enough to refuse to follow terrible orders. He had Ivy, Jaya, and his own senior people keeping a close watch on several, because now that Ming was gone and Silence had fallen, those men and women had begun to buckle under a crushing wave of guilt. Only two days earlier, Cris had stopped a suicide before it occurred and the Arrow in question was now in intensive counseling with an empath.
Tavish didn’t need to know all of that. He needed to know only that he’d be safe.
“You’ll be assigned to Arrows in the field.” Arrows who, even if they’d taken a class or two, had never tortured or otherwise harmed the children. “Like me and Zaira and Vasic.”
The boy’s eyes grew bright. “Vasic? But he doesn’t live here.”
“Some children may train here and live elsewhere.” Vasic’s teleportation skills made location a nonissue and the security at the orchard was even more airtight now because of Ivy’s position as president of the Empathic Collective. “Regardless, you’re to live with those of us who do not hurt our children.”
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159