The Complete Stories (Page 136)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256
But the children and objects ignored him and though he was in the world, he was never part of it, but was as alone as though he were in his own room
-and would wake up crying.
Miss Fellowes tried to laugh at the dreams, but there were nights in her own apartment when she cried, too.
One day, as Miss Fellowes read, Timmie put his hand under her chin and lifted it gently so that her eyes left the book and met his.
He said, "How do you know what to say, Miss Fellowes?"
She said, "You see these marks? They tell me what to say. These marks make words."
He stared at them long and curiously, taking the book out of her hands. "Some of these marks are the same."
She laughed with pleasure at this sign of his shrewdness and said, "So they are. Would you like to have me show you how to make the marks?"
"All right. That would be a nice game."
It did not occur to her that he could learn to read. Up to the very moment that he read a book to her, it did not occur to her that he could learn to read.
Then, weeks later, the enormity of what had been done struck her. Timmie sat in her lap, following word by word the printing in a child’s book, reading to her. He was reading to her!
She struggled to her feet in amazement and said, "Now Timmie, I’ll be back later. I want to see Dr. Hoskins."
Excited nearly to frenzy, it seemed to her she might have an answer to Timmie’s unhappiness. If Timmie could not leave to enter the world, the world must be brought into those three rooms to Timmie-the whole world in books and film and sound. He must be educated to his full capacity. So much the world owed him.
She found Hoskins in a mood that was oddly analogous to her own; a kind of triumph and glory. His offices were unusually busy, and for a moment, she thought she would not get to see him, as she stood abashed in the anteroom.
But he saw her, and a smile spread over his broad face. "Miss Fellowes, come here."
He spoke rapidly into the intercom, then shut it off. "Have you heard?
-No, of course, you couldn’t have. We’ve done it. We’ve actually done it. We have intertemporal detection at close range."
"You mean," she tried to detach her thought from her own good news for a moment, "that you can get a person from historical times into the present?"
"That’s just what I mean. We have a fix on a fourteenth century individual right now. Imagine. Imagine! If you could only know how glad I’ll be to shift from the eternal concentration on the Mesozoic, replace the paleonto-
logists with the historians- But there’s something you wish to say to me, eh? Well, go ahead; go ahead. You find me in a good mood. Anything you want you can have."
Miss Fellowes smiled. "I’m glad. Because I wonder if we might not establish a system of instruction for Timmie?"
"Instruction? In what?"
"Well, in everything. A school. So that he might learn."
"But can he learn?"
"Certainly, he is learning. He can read. I’ve taught him so much myself."
Hoskins sat there, seeming suddenly depressed. "I don’t know, Miss Fellowes."
She said, "You just said that anything I wanted-"
"I know and I should not have. You see, Miss Fellowes, I’m sure you must realize that we cannot maintain the Timmie experiment forever."
She stared at him with sudden horror, not really understanding what he had said. How did he mean "cannot maintain"? With an agonizing flash of recollection, she recalled Professor Ademewski and his mineral specimen that was taken away after two weeks. She said, "But you’re talking about a boy. Not about a rock-"
Dr. Hoskins said uneasily, "Even a boy can’t be given undue importance, Miss Fellowes. Now that we expect individuals out of historical time, we will need Stasis space, all we can get."
She didn’t grasp it. "But you can’t. Timmie-Timmie-"
"Now, Miss Fellowes, please don’t upset yourself. Timmie won’t go right away; perhaps not for months. Meanwhile we’ll do what we can."
She was still staring at him.
"Let me get you something, Miss Fellowes."
"No," she whispered. "I don’t need anything." She arose in a kind of nightmare and left.
Timmie, she thought, you will not die. You will not die.
It was all very well to hold tensely to the thought that Timmie must not die, but how was that to be arranged? In the first weeks, Miss Fellowes clung only to the hope that the attempt to bring forward a man from the fourteenth century would fail completely. Hoskins’ theories might be wrong or his practice defective. Then things could go on as before.
Certainly, that was not the hope of the rest of the world and, irrationally, Miss Fellowes hated the world for it. "Project Middle Ages" reached a climax of white-hot publicity. The press and the public had hungered for something like this. Stasis, Inc. had lacked the necessary sensation for a long time now. A new rock or another ancient fish failed to stir them. But this was it
A historical human; an adult speaking a known language; someone who could open a new page of history to the scholar.
Zero-time was coming and this time it was not a question of three onlookers from the balcony. This time there would be a world-wide audience. This time the technicians of Stasis, Inc. would play their role before nearly all of mankind.
Miss Fellowes was herself all but savage with waiting. When young Jerry Hoskins showed up for his scheduled playtime with Timmie, she scarcely recognized him. He was not the one she was waiting for.
(The secretary who brought him left hurriedly after the barest nod for Miss Fellowes. She was rushing for a good place from which to watch the climax of Project Middle Ages. -And so ought Miss Fellowes with far better reason, she thought bitterly, if only that stupid girl would arrive.)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256