The Complete Stories (Page 59)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256
"Sure."
"So if we go down to the museum, we can get to learn how to make words in squiggles. They’ll let us because I’m going to computer school."
Niccolo was riddled with disappointment. "Is that your idea? Holy Smokes, Paul, who wants to do that? Make stupid squiggles!"
"Don’t you get it? Don’t you get it? You dope. It’ll be secret message stuff/"
"What?"
"Sure. What good is talking when everyone can understand you? With squiggles you can send secret messages. You can make them on paper and nobody in the world would know what you were saying unless they knew the squiggles, too. And they wouldn’t, you bet, unless we taught them. We can have a real club, with initiations and rules and a clubhouse. Boy-"
A certain excitement began stirring in Niccolo’s bosom. "What kind of secret messages?"
"Any kind. Say I want to tell you to come over my place and watch my new Visual Bard and I don’t want any of the other fellows to come. I make the right squiggles on paper and I give it to you and you look at it and you know what to do. Nobody else does. You can even show it to them and they wouldn’t know a thing."
"Hey, that’s something," yelled Niccolo, completely won over. "When do we learn how?"
"Tomorrow," said Paul. "I’ll get Mr. Daugherty to explain to the museum that it’s all right and you get your mother and father to say okay. We can go down right after school and start learning."
"Sure!" cried Niccolo. "We can be club officers."
"I’ll be president of the club," said Paul matter-of-factly. "You can be vice-president."
"All right. Hey, this is going to be tots more fun than the Bard." He was suddenly reminded of the Bard and said in sudden apprehension, "Hey, what about my old Bard?"
Paul turned to look at it. It was quietly taking in the slowly unreeling book, and the sound of the book’s vocalizations was a dimly heard murmur.
He said, "I’ll disconnect it."
He worked away while Niccolo watched anxiously. After a few moments, Paul put his reassembled book into his pocket, replaced the Bard’s panel and activated it.
The Bard said, "Once upon a time, in a large city, there lived a poor young boy named Fair Johnnie whose only friend in the world was a small computer. The computer, each morning, would tell the boy whether it would rain that day and answer any problems he might have. It was never wrong. But it so happened that one day, the king of that land, having heard of the little computer, decided that he would have it as his own. With this purpose in mind, he called in his Grand Vizier and said-"
Niccolo turned off the Bard with a quick motion of his hand. "Same old junk," he said passionately, "fust with a computer thrown in."
"Well," said Paul, "they got so much stuff on the tape already that the computer business doesn’t show up much when random combinations are made. What’s the difference, anyway? You just need a new model."
"We’ll never be able to afford one. Just this dirty old miserable thing." He kicked at it again, hitting it more squarely this time. The Bard moved backward with a squeal of castors.
"You can always watch mine, when I get it," said Paul. "Besides, don’t forget our squiggle club."
Niccolo nodded.
"I tell you what," said Paul. "Let’s go over to my place. My father has some books about old times. We can listen to them and maybe get some ideas. You leave a note for your folks and maybe you can stay over for supper. Come on."
"Okay," said Niccolo, and the two boys ran out together. Niccolo, in his eagerness, ran almost squarely into the Bard, but he only rubbed at the spot on his hip where he had made contact and ran on.
The activation signal of the Bard glowed. Niccolo’s collision closed a circuit and, although it was alone in the room and there was none to hear, it began a story, nevertheless.
But not in its usual voice, somehow; in a lower tone that had a hint of throatiness in it. An adult, listening, might almost have thought that the voice carried a hint of passion in it, a trace of near feeling.
The Bard said: "Once upon a time, there was a little computer named the Bard who lived all alone with cruel step-people. The cruel step-people continually made fun of the little computer and sneered at him, telling him he was good-for-nothing and that he was a useless object. They struck him and kept him in lonely rooms for months at a time.
"Yet through it all the little computer remained brave. He always did the best he could, obeying all orders cheerfully. Nevertheless, the step-people with whom he lived remained cruel and heartless.
"One day, the little computer learned that in the world there existed a great many computers of all sorts, great numbers of them. Some were Bards like himself, but some ran factories, and some ran farms. Some organized population and some analyzed all kinds of data. Many were very powerful and very wise, much more powerful and wise than the step-people who were so cruel to the little computer.
"And the little computer knew then that computers would always grow wiser and more powerful until someday-someday-someday-"
But a valve must finally have stuck in the Bard’s aging and corroding vitals, for as it waited alone in the darkening room through the evening, it could only whisper over and over again, "Someday-someday-someday."
The Author’s Ordeal
(with apologies to W. S. gilbert)
Plots, helter-skelter, teem within your brain;
Plots, s.f. plots, devised with joy and gladness; Plots crowd your skull and stubbornly remain,
Until you’re driven into hopeless madness.
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256