Into the Woods: Tales from the Hollows and Beyond (Page 155)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
Into the Woods: Tales from the Hollows and Beyond(155)
Author: Kim Harrison
Grace blinked, remembering. No, her balance had never bobbled for even a microsecond. She had been in complete control, even as she had killed Zach.
Hope flashed through her. "Don’t tell him why," she blurted, then flushed.
"Don’t tell Jason that you love him?" Walter chuckled as he picked up her cap. "You don’t think he already knows?"
Grace lifted her chin. "Don’t tell him that I broke because of him. I can’t . . ."
Her words cut off as Walter put a hand on her shoulder and led her to the door. "Love is strength, Grace. Don’t come away from this learning the wrong lesson."
He handed her cover to her and opened the door. She went through it, desperate to make him understand. Jason waited for her at the end of the hall. She could see him in the sun, standing on the whitewashed boards, his dejection and anger clear in his stance. "Please," she begged Walter as Hoc trotted to the end of the hall to meet Jason. "Make something up-for both of us. His career and mine. I can either have a family or a career in the Strand. Not both. And I want this, sir. I want it bad enough to give everything."
Standing in the doorway to his office, Walter puffed and blew, thinking about it. "I’ll tell him that Casten pulled strings and got you into his flight. You can go as far as you want under him."
Relief spilled into her, and she shook his hand, flushing in that she probably shouldn’t have initiated the contact. "Thank you, sir. Thank you, very much."
The large man smiled, touching her shoulder as he gestured for her to go. "Thank you, Grace. But drop the sir. Call me Walter. It makes slogging through the muck easier."
"Yes, sir, I mean, Walter," she said, exuberant as she turned and strode down the hall. She was an elite. She was an elite, and the world was now clear. Her path chosen. She’d been given a gift and the chance to make a difference. If she let it fall to the side, everything she believed in, Boyd’s sacrifice and Zach’s death would be a lie.
Hoc bounced through the glass door as she opened it up. Jason waited beyond, mystified at her smile.
"What happened?" he said, and she gave him a hug, not caring that Walter was still standing at the end of the hall.
"I said yes," she breathed, then added, "But I’m not going to work with you. We’re under Casten, and you watch. Hoc and I are going to head up our own division in three years." Smiling, she spun to the elevator, turning to look at him over her shoulder.
"Catch me if you can!"
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155