First Lord's Fury (Page 118)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
- Page 160
- Page 160
- Page 161
- Page 161
- Page 162
- Page 162
- Page 163
- Page 163
- Page 164
- Page 164
- Page 165
- Page 165
- Page 166
- Page 166
- Page 167
- Page 167
- Page 168
- Page 168
- Page 169
- Page 169
- Page 170
- Page 170
- Page 171
- Page 171
- Page 172
- Page 172
Invidia folded her arms. "Obviously. It wasn’t a part of the context."
The Queen tilted her head. "But you intended to conquer Alera."
"I intended to take it whole," she said, "by co-opting its system of gover nance. The use of military force was never a preferred course of action. Certainly, there was little probability that I would ever have a need to attack this remote little valley. With the exception of providing a convenient and predictable place for the Marat to attack, it’s been of no historical importance whatsoever."
At that, Isana looked up from where she sat, near the imprisoned Araris’s feet, and smiled.
Invidia’s presence became suffused with sudden rage, only slowly gathered back under control. The burned woman turned to the Queen, and said, "Every moment we spend here with our forces doing nothing brings complications."
"They are not ‘our’ forces, Invidia," the Queen said. "They are mine. And you still think like an Aleran. My troops will not desert in the face of starvation. They will not cast their allegiance with another. They will not hesitate to obey nor refuse to attack an enemy at my command. Do not fear."
"I am not afraid," Invidia said, her voice coldly precise.
"Of course you are," Isana said calmly. "You’re both terrified."
Invidia’s cold eyes and the Queen’s alien ones both swiveled to come to rest on her. Isana thought that such eyes looked like weapons, somehow, and dangerous ones at that. She further thought that by all rights, she should be frightened herself. But given the past days, she found herself having difficulty giving fear much credit. In her first days in captivity, perhaps fear would have moved her more strongly. Now… no. She was really rather more concerned with the fact that she’d not bathed in days than that her life might come to an end. Terror had worn into worry, and worry was an old companion to any mother.
Isana nodded to the Queen in mock deference, and said, "You’ve been dealt a harsh blow by the first Aleran force actually prepared to resist you. They didn’t have it all their way, of course, because you are unwholesomely powerful. But even so, the valley stands, and thousands of your warriors are no more. And they are ready to continue fighting. The fight seems hopeless to you, and yet they stand and fight and die – which makes you think that perhaps the fight is not hopeless. Yet you cannot see how that would be. You fear that you have overlooked some detail, some fact, some number that might change all of your careful equations – and that terrifies you."
Isana turned to Invidia, and said, "And you. I almost feel sorry for you, Invidia. At least you had your beauty. And now even that is gone. The only haven left for you, your best hope, is to rule a kingdom of the childless, the aging, the dying. Even if you take your crown, Invidia, you know that you will never be admired, never be envied, never be a mother – and never be loved. Those who endure this war to live under you will fear you. Hate you. Kill you, I should imagine, if they can. And, in the end, there won’t even be anyone left to remember your name as a curse. Your future, no matter what happens, is a long and terrible torment. The brightest end you can hope for is a swift and painless death." She shook her head. "I… do feel sorry for you, dear. I have good reason to hate you, yet you’ve served yourself a fate worse than any I would ever have imagined, much less wished upon you. Of course you’re afraid."
She folded her hands in her lap, and said, calmly, "And both of you are now worried that I have realized so much about you both. About who you are. About what moves you. You’re both wondering what else I know. And how else I might use it against you. And why I have revealed what I know here, and now. And you, lonely Queen, wonder if you have made a mistake in bringing me here. You wonder what Octavian inherited from his father – and what came from me."
Silence filled the hive. Neither of the two half women to whom she spoke moved.
"Do you think?" Isana asked in a conversational tone, "that it might be possible to have hot tea with our dinner tonight? I’ve always found a good cup of tea to be most…" She smiled at them. "Reassuring."
The Queen stared at her for a time. Then she whirled to face Invidia, and said, "You may not have the remaining crafters," she hissed. Then, the hem of her tattered gown snapping, the vord Queen stalked from the hive.
Invidia looked after the Queen, then turned to Isana. "Are you mad? Do you know what she could do to you?" Her eyes flickered with disquieting light. "Or what I could do to you?"
"I needed her to leave," Isana said calmly. "Do you wish to be rid of her, Invidia?"
The burned woman gestured in burning frustration at the creature clamped to her. "It cannot be."
"What if I told you that it could?" Isana asked, speaking in a calm, almost-toneless voice. "What if I told you that the vord possess the means to cure you of any poison, to restore the loss of any organ – even to restore your beauty? And that I know its name and can make a fair guess at where it might be?"
Invidia’s head rocked back at Isana’s words. Then she breathed, "You’re lying."
Isana offered the woman her hand calmly. "I’m not. Come see."
The other woman took a step back from Isana, as though the offered hand contained pure poison.
Isana smiled. "I know," she said calmly. "You could be free of them, Invidia. I think it is very possible. Even against the Queen’s will."
Invidia lifted her chin. Her eyes burned, and her scarred face twisted into what looked like physical pain. Terrible hope pulsed from her, and though she tried to hide it, Isana had been too near her, through too much, for too long. There was no more hiding it from her finely tuned senses. Though it sickened her to do it, Isana faced her calmly and waited for the pressure of that hope to drive the other woman to speak.
"You," Invidia rasped, "are lying."
Isana shook her head slowly, never looking away from the other woman’s eyes. "Should you wish to change your future," she said calmly, "I am here."
Invidia turned and stormed from the hive. Isana heard a roaring windstream bear her away – leaving her in the hive alone. Except, of course, for perhaps a hundred wax spiders, most of them motionless but not asleep. If she moved toward the exit, they would swarm her.
Isana smoothed her skirts again and sat calmly.
Waiting.
Chapter 41~42
Chapter 41
Fidelias had watched Crassus run the Legions and manage the Canim in the retaking of Riva while Octavian rested from the rather spectacular display of furycrafting he’d put on. Fidelias was impressed with the young Antillan lord. He’d expected Crassus to behave quite a bit differently when he was the one in command. He’d expected someone much more like… well, like Maximus, from the heir of Antillus Raucus. Crassus had, it would seem, inherited the best traits of his mother’s bloodline, House of Kalarus: cool logic, intelligence, and polish, seemingly without being infected with the megalomaniacal self-obsession in which most of those petty-minded monsters had reveled.
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
- Page 160
- Page 160
- Page 161
- Page 161
- Page 162
- Page 162
- Page 163
- Page 163
- Page 164
- Page 164
- Page 165
- Page 165
- Page 166
- Page 166
- Page 167
- Page 167
- Page 168
- Page 168
- Page 169
- Page 169
- Page 170
- Page 170
- Page 171
- Page 171
- Page 172
- Page 172