Shards of Hope (Page 123)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
“Vasic took him to the valley,” Ivy said with a smile. “He’s great with the children.” Posts finally in position, she asked Zaira to hold up the trellis while she poured in the fast-acting eco-plascrete that would set it in place.
“Tears are a release,” the empath said as she worked. “Think of it as your body flushing emotional toxins.”
“Aden said that, too.”
“How do you feel now, after the tears?” Ivy finished one post, moved to the second.
“As if I’m walking on thin ice and could crash through at any moment, but I can do my job.” She turned her eyes to the orchard, the trees bright with new green leaves. “Aden needs me to be strong, to be sane.”
Rising to her feet, Ivy said, “Aden just needs you.” A soft statement potent with empathic power. “He’s always been so alone, Zaira, deep inside where even Vasic couldn’t reach.”
“It’s the responsibility.” He carried an impossible amount on his shoulders, had done so since he was a child. “Have you ever met his parents?”
“Only once.”
“They’re relentless,” Zaira said. “Nothing matters but the squad. Nothing.” Not even their son. “They taught Aden it was his responsibility to lead the rebellion and then they left him.” Just abandoned him for their cause. “He was a child.” Zaira’s rage burned.
Reaching over, Ivy touched her fingers to Zaira’s cheek. “I can take some of your anger away temporarily, but the truth is that it’s a part of you. You have to learn to manage it.”
“Can it be done?” Zaira looked into Ivy’s coppery eyes, knowing Ivy was too honest to be able to hide her true reaction. “Or am I insane?” All this time, she hadn’t asked the question because she thought she knew the answer, and it wasn’t one she wanted to know. Now she had to fight this enemy and, to do so, she needed to know its face.
“I have to read you,” Ivy said, voice gentle.
Bracing herself, Zaira nodded. There was, however, no feeling of intrusion even as Ivy’s eyes turned obsidian in a display of quiet power, the black streaming with sparks of color Zaira might not have expected if she hadn’t seen the eyes and minds of other empaths. The PsyNet was already “infected.” Rather than being the stark black-and-white landscape it had been for so long, it was now a black sea webbed with fine gold strands, the space in between glittering with stubborn glints of color.
“It’s not working,” Ivy said at last, rubbing her fingers over her temples. “Your shields are significant and, I think, instinctive on such a deep level that asking you to force them down will only hurt you.” Eyes still an obsidian shimmering with color, she held Zaira’s gaze. “What I can tell you is that I get no sense of ‘wrongness’ from you, for lack of a better word. I’ve always sensed that with the mentally ill.”
Zaira wanted to cling to that, but while she might not be insane in the truest sense of the word, her violent, uncontrollable rages were so close as not to matter. Her pathological possessiveness toward Aden was less of a monster now that he’d chosen to be psychically connected to her, but the rage was as powerful as ever. “Can you teach me how to handle my anger?”
Ivy closed her hand over Zaira’s, the empathic warmth of her soaking into Zaira’s cells. “We’ll do it together,” she said, the words a promise. “I have faith that the girl who chose to stop crying at three years of age has the will to conquer this demon.”
Blind faith. And love.
• • •
ADEN returned to the valley after spending several hours in New York. Say what you would about Blake, the man was one hell of an Arrow as far as his skills went—he was trapped, but he wasn’t giving up. Frustrated by the lack of success in hauling the murderous bastard in, Aden wanted to find Zaira, talk the entire op over with her, but she’d made it clear she wanted time alone, and she’d be the first to tell him that their needs didn’t trump the needs of Arrow young.
“Cubs need to see their alpha,” Remi had told him. “It’s about family, about feeling safe.”
So though his soul hungered for Zaira, he changed into casual gear and walked through the valley, taking in the completed houses and the ones still going up. The air was cool but not cold, and though the very young were already asleep, older children sat studying by windows and he saw a hesitant game of football in progress in the open green space.
“Sir.” They stopped when he neared.
“Go on,” he said, and when they seemed stiff and unsure, he thought of that phone call with Judd, of cubs and adults and alphas. “Do you have room for a new player?”
Their astonishment was so great it penetrated fairly strong Silence training. “You, sir?” asked the girl who seemed the oldest.
“Yes. What are the rules?”
He played with them for an hour, aware of the gathering crowd of other teens and adult Arrows—including his mother, who’d moved into the valley with his father. But not the one person for whom he watched. His gut was in a knot. He knew there was a chance Zaira might never return to him. When he’d left her to head to New York, she’d been distant, curled into herself, and her mind, it hadn’t connected with his.
Even now, it was empty inside his skull, her fire missing.
“Goal!”
Ruffling the hair of the boy who’d scored, Aden said, “I think you all need to get to bed.”
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159