Shards of Hope (Page 75)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
“If I’ve never been Silent, then neither have you.” Zaira’s emotionless discipline wasn’t something external that had been forced on her. It was an internal winter of the soul, one she’d chosen in childhood in order to survive.
Her hand moved under his as she flexed her fingers, fingers that had to be stiffening up. “I took pieces of Silence, used those pieces to build a cage to keep the rage and the insanity inside. The cage shattered in the RainFire aerie and I’ve been trying to rebuild it since. I’m failing.”
Aden took the first clear breath he’d taken since leaving RainFire. “You say you have the madness, but what I saw today was anger.” He didn’t know why she’d attacked the male but her raw fury had been unmistakable.
“I was totally out of control.” Stark words. “If you hadn’t pulled me off that man, I would’ve killed him.”
“And if you didn’t have anger inside you, you’d be inhuman.” He thought of the classified recordings he’d seen, recordings made by her family during her punishments for purposes of “monitoring the progress of the education program.” It had been sadism, pure and simple. It was her father who was a Neve, but he’d clearly found his perfect partner in Zaira’s mother. The two had enjoyed watching Zaira suffer. And she had suffered.
A small girl, fine boned and with dark eyes, dark hair, trying futilely to protect herself against belts and canes and whips.
In the later recordings, she’d simply curled into herself like a turtle inside its shell, taking the blows on her back and arms and legs. Until they’d forced her hands up above her head and beaten and beaten her as she spun suspended from a hook in the ceiling. Her blood had soaked her shift, splattered the walls.
And Aden, for the first time in his life, had understood rage. Even then, believing himself Silent, he’d understood rage. He’d been glad her parents were dead, that she’d beaten them to a pulp. If she hadn’t, he would’ve gone out that day and done it himself. As it was, he had gone out and made sure no other Neve child was in the same situation. The warning he’d left for those who might attempt such horror in the future had stained the air with sick fear.
“Your anger is honest. It’s real.” He had to make her understand that it wasn’t her fury at fault; it was her refusal to accept it. “Ivy says that the things we hold inside, the nightmares we stifle, have far more power than the things we expose to the light of day.” He hadn’t betrayed Zaira’s trust by asking specifically about her, the question a general one, but he thought Ivy knew. She was an empath—she saw into hearts, even ones stunted from years of deprivation. “Accept your anger, Zaira, and you’ll strip it of its power.”
Zaira was quiet for a long time. “I don’t believe you.”
Aden realized at that instant that Zaira would believe his words only when he proved them true, and the only way he could prove them true was if she didn’t retreat, as he could already feel her doing. “Don’t go.”
“I can’t leave this desert until Vasic returns—though I will try to walk out eventually.”
“Will you face me?”
Not an immediate response, but she did eventually turn.
“Don’t go,” he said again, bringing his hand up to lie against her face. “Don’t step back from the world again. Don’t leave me alone.”
Dark eyes that hid so much. “I’ll give my life for you.” Fingers pressing to his lips when he would’ve spoken. “This is my peace.” Her breath brushed his skin, so warm and alive even when she was shutting down in front of his eyes. “Let me live it. Let me be as normal as I can be.”
Aden had spent his life fighting. For his Arrows, for the Net, for a better future . . . and for Zaira. He could’ve done so forever, but right then, he realized he couldn’t when his battle would be at the expense of her sanity and her peace. He would not make her feel hounded, would not make her feel as if she wasn’t good enough, as if she was too broken for him.
He would take her exactly as she was, because one thing was true, would always be true: “I’m yours.” It was his turn to stop her words. “Just stay with me,” he said. “In any way you want.”
“You deserve better.” Rough, broken words.
“There’s no one better than you.”
“I’ll be the best soldier you ever have,” she repeated in a shattered whisper.
“I know.” It would have to be enough.
Chapter 36
BLAKE HAD BEGUN to “court” Beatrice. He’d started quietly by calling her into his office and commending her on her performance during a weapons drill. The truth was that she’d been average—not good, not bad. Acceptable. He’d praised her nevertheless and he thought he might have been the first person ever to do so.
The following day, he’d attended her hand-to-hand combat session, and spent time with her afterward, offering her personal tutelage. They’d spent two hours alone in an outdoor training area, and he’d been careful to encourage her, mimicking things he so often heard Cris saying to her students. The need for such approval was a weakness, but he’d chosen Beatrice because she was weak.
First he had to build her up, make her look to him for approval . . . then he had to break her down so she stopped thinking for herself and became his creature. That was why he’d berated her for a mistake toward the end of a session, after making sure he’d been nothing but encouraging and complimentary to that point. She’d all but crumpled inward. When he’d told her it was all right, that she could learn to correct her error, she’d agreed to another hour of instruction.
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159