Shards of Hope (Page 143)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159
Big eyes looking into his, solemn and sad. “I could hurt my friends?”
He didn’t want her to feel only those emotions when it came to her ability. “Yes, but if you learn control, you can also do amazing things to help people.”
A thoughtful silence. “Do you think I can learn?”
“I think you’re very smart and might one day be as strong and as disciplined as Zaira.” Pressing a kiss to the top of her head when she beamed at him, he set her on her feet again. “Go on and join your friends.” Arrow children were allowed to have friends now, but they were also always closely supervised. The fact was that their abilities were lethal, a truth none of them could afford to forget. But where before the protections had suffocated, they were now a simple safety net the children appeared to find comforting.
Taking another minute of quiet, he located Zaira’s mind on the PsyNet. She was so contained, her light shielded from prying eyes, but that didn’t matter, not so long as she trusted him with it. “Any news?” he asked.
“We found what might be another bolt-hole, but it doesn’t appear to have ever been used. Mica’s seeded it with electronic bugs, so we’ll hear the instant anyone returns.” Her mind reached out to his along their conscious bond. “We’re about to investigate the final three locations on our current list—I should be back in the valley by nightfall.”
“Persephone couldn’t have a better champion,” he said, knowing that if he heard any reports of the child’s body being found, he’d make damn sure Zaira never laid eyes on the heartbreaking discovery. It would break her. “I’ll see you tonight—I’m heading out soon to pick up a new recruit.”
That recruit was a two-year-old child who’d broken his mother’s arm during a telekinetic tantrum that had taken place in a large and busy shopping mall three hours earlier. The woman didn’t want to give up her son, but she needed help. Aden intended to offer it; whether or not the mother and child could move into the valley would depend on if the deep background check he’d initiated on the mother and her family showed any traitorous tendencies.
He was cutting through a sunlit city park on his way back from the assessment, his thoughts on how best to help the traumatized child, when he discovered that their hidden enemy hadn’t given up, had simply been waiting for an opportunity.
His instincts said the loving mother he’d just left hadn’t betrayed him, though the squad would no doubt debrief her to make certain. More than likely, the enemy had started to keep track of all rumors or reports of powerful or dangerous children, aware that, sooner or later, the squad would respond. Perhaps they’d intended to hit any Arrow who came to assess the child. It was pure luck that the Arrow in question was Aden.
And three hours was plenty enough time to get an operative in place.
This time, there were no theatrics, no complicated setup, nothing to warn him so he could strike out with his abilities. He felt the danger only at the last instant, the bullet whining through the air behind him.
He was shot.
He had a feeling the projectile had been meant to hit his skull, take him out in a single split second, but he’d listened to his instincts and moved at the last moment. The bullet entered through the back of his neck and punched out the front. He knew it missed his spinal cord because he still had functionality in his arms and legs, but from the blood spraying out, it had hit a major artery.
Drawing very slightly on Vasic’s telekinesis because he didn’t want to weaken his friend—who was currently with Zaira’s team—he clamped a hand over the gushing wound and, managing to stay on his feet, projected a shield that stopped the second bullet. I’m hit, he telepathed to Abbot; the Tk had been waiting for him at the end of the park so they could do a discreet ’port back to the valley.
His attacker took off at high speed.
Abbot ’ported in, took one look at Aden, and didn’t bother to give chase. Placing his hand on Aden’s shoulder, the other man took him directly inside a medical facility maintained by the squad. Aden’s knees buckled on arrival, the blood loss critical. But even then, his mind, it tried to reach out to the one person for whom he was the first priority, the one person who was his own.
Except they weren’t truly bonded and with his blood pumping out with each beat of his heart . . . she was too far.
• • •
ZAIRA felt the faint whisper of Aden’s psychic touch just as they cleared the final property on their list, but when she responded, she felt only blankness. Nothingness. Ice infiltrated her veins. Grabbing Vasic’s arm, she said, “Aden—go to Aden!”
The two of them found themselves in a white corridor splattered with blood a heartbeat later, two nurses and a doctor working on the man who lay on the floor, his skin pale and his white shirt saturated with red where it hadn’t been cut away by the medical personnel. “No.” It was a keening whisper.
Dropping to her knees, she found his bloodied hand, gripped it. “No.” You don’t get to go. You don’t get to leave me alone.
There was no answer from the one person who had never let her down.
“We need to get him into the OR!” The doctor looked up. “Vasic, teleport him in.”
That quickly, Aden’s touch was gone from her hand, the medics ’ported away with him. Kneeling on the floor staring at the red on her palm, Zaira felt the rage inside her rise in a murderous wave. She got slowly to her feet, and by the time Vasic returned, she was heading toward Abbot, the younger Tk standing shell-shocked in the hallway.
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 50
- Page 51
- Page 51
- Page 52
- Page 52
- Page 53
- Page 53
- Page 54
- Page 54
- Page 55
- Page 55
- Page 56
- Page 56
- Page 57
- Page 57
- Page 58
- Page 58
- Page 59
- Page 59
- Page 60
- Page 60
- Page 61
- Page 61
- Page 62
- Page 62
- Page 63
- Page 63
- Page 64
- Page 64
- Page 65
- Page 65
- Page 66
- Page 66
- Page 67
- Page 67
- Page 68
- Page 68
- Page 69
- Page 69
- Page 70
- Page 70
- Page 71
- Page 71
- Page 72
- Page 72
- Page 73
- Page 73
- Page 74
- Page 74
- Page 75
- Page 75
- Page 76
- Page 76
- Page 77
- Page 77
- Page 78
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 80
- Page 81
- Page 81
- Page 82
- Page 82
- Page 83
- Page 83
- Page 84
- Page 84
- Page 85
- Page 85
- Page 86
- Page 86
- Page 87
- Page 87
- Page 88
- Page 88
- Page 89
- Page 89
- Page 90
- Page 90
- Page 91
- Page 91
- Page 92
- Page 92
- Page 93
- Page 93
- Page 94
- Page 94
- Page 95
- Page 95
- Page 96
- Page 96
- Page 97
- Page 97
- Page 98
- Page 98
- Page 99
- Page 99
- Page 100
- Page 100
- Page 101
- Page 101
- Page 102
- Page 102
- Page 103
- Page 103
- Page 104
- Page 104
- Page 105
- Page 105
- Page 106
- Page 106
- Page 107
- Page 107
- Page 108
- Page 108
- Page 109
- Page 109
- Page 110
- Page 110
- Page 111
- Page 111
- Page 112
- Page 112
- Page 113
- Page 113
- Page 114
- Page 114
- Page 115
- Page 115
- Page 116
- Page 116
- Page 117
- Page 117
- Page 118
- Page 118
- Page 119
- Page 119
- Page 120
- Page 120
- Page 121
- Page 121
- Page 122
- Page 122
- Page 123
- Page 123
- Page 124
- Page 124
- Page 125
- Page 125
- Page 126
- Page 126
- Page 127
- Page 127
- Page 128
- Page 128
- Page 129
- Page 129
- Page 130
- Page 130
- Page 131
- Page 131
- Page 132
- Page 132
- Page 133
- Page 133
- Page 134
- Page 134
- Page 135
- Page 135
- Page 136
- Page 136
- Page 137
- Page 137
- Page 138
- Page 138
- Page 139
- Page 139
- Page 140
- Page 140
- Page 141
- Page 141
- Page 142
- Page 142
- Page 143
- Page 143
- Page 144
- Page 144
- Page 145
- Page 145
- Page 146
- Page 146
- Page 147
- Page 147
- Page 148
- Page 148
- Page 149
- Page 149
- Page 150
- Page 150
- Page 151
- Page 151
- Page 152
- Page 152
- Page 153
- Page 153
- Page 154
- Page 154
- Page 155
- Page 155
- Page 156
- Page 156
- Page 157
- Page 157
- Page 158
- Page 158
- Page 159
- Page 159