The Complete Stories (Page 10)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256
She had been defeated once by Rome and then driven out of Sicily and Sardinia, but came back to more than recoup her losses by new dominions in Spain, and raised up Hannibal to give the Romans sixteen years of terror.
In the end, she lost again a second time, reconciled herself to fate and built again with broken tools a limping life in shrunken territory, succeeding so well that jealous Rome deliberately forced a third war. And then Carthage, with nothing but bare hands and tenacity, built weapons and forced Rome into a two-year war that ended only with complete destruction of the city, the inhabitants throwing themselves into their flaming houses rather than surrender.
"Could people fight so for a city and a way of life as bad as the ancient writers painted it? Hannibal was a better general than any Roman and his soldiers were absolutely faithful to him. Even his bitterest enemies praised him. There was a Carthaginian. It is fashionable to say that he was an atypical Carthaginian, better than the others, a diamond placed in garbage. But then why was he so faithful to Carthage, even to his death after years of exile? They talk of Moloch-"
Foster didn’t always listen but sometimes he couldn’t help himself and he shuddered and turned sick at the bloody tale of child sacrifice.
But Potterley went on earnestly, "Just the same, it isn’t true. It’s a twenty-five-hundred-year-old canard started by the Greeks and Romans. They had their own slaves, their crucifixions and torture, their gladiatorial contests. They weren’t holy. The Moloch story is what later ages would have called war propaganda, the big lie. I can prove it was a lie. I can prove it and, by Heaven, I will-I will-"
He would mumble that promise over and over again in his earnestness.
Mrs. Potterley visited him also, but less frequently, usually on Tuesdays and Thursdays when Dr. Potterley himself had an evening course to take care of and was not present.
She would sit quietly, scarcely talking, face slack and doughy, eyes blank, her whole attitude distant and withdrawn.
The first time, Foster tried, uneasily, to suggest that she leave.
She said tonelessly, "Do I disturb you?"
"No, of course not," lied Foster restlessly. "It’s just that-that-" He couldn’t complete the sentence.
She nodded, as though accepting an invitation to stay. Then she opened a cloth bag she had brought with her and took out a quire of vitron sheets which she proceeded to weave together by rapid, delicate movements of a pair of slender, tetra-faceted depolarizers, whose battery-fed wires made her look as though she were holding a large spider.
One evening, she said softly, "My daughter, Laurel, is your age."
Foster started, as much at the sudden unexpected sound of speech as at the words. He said, "1 didn’t know you had a daughter, Mrs. Potterley."
"She died. Years ago."
The vitron grew under the deft manipulations into the uneven shape of some garment Foster could not yet identify. There was nothing left for him to do but mutter inanely, "I’m sorry."
Mrs. Potterley sighed. "1 dream about her often." She raised her blue, distant eyes to him.
Foster winced and looked away.
Another evening she asked, pulling at one of the vitron sheets to loosen its gentle clinging to her dress, "What is time viewing anyway?"
That remark broke into a particularly involved chain of thought, and Foster said snappishly, "Dr. Potterley can explain."
"He’s tried to. Oh, my, yes. But I think he’s a little impatient with me. He calls it chronoscopy most of the time. Do you actually see things in the past, like the trimensionals? Or does it just make little dot patterns like the computer you use?"
Foster stared at his hand computer with distaste. It worked well enough, but every operation had to be manually controlled and the answers were obtained in code. Now if he could use the school computer . . . Well, why dream, he felt conspicuous enough, as it was, carrying a hand computer under his arm every evening as he left his office.
He said, "I’ve never seen the chronoscope myself, but I’m under the impression that you actually see pictures and hear sound."
"You can hear people talk, too?"
"I think so." Then, half in desperation, "Look here, Mrs. Potterley, this must be awfully dull for you. I realize you don’t like to leave a guest all to himself, but really, Mrs. Potterley, you mustn’t feel compelled-"
"I don’t feel compelled," she said. "I’m sitting here, waiting."
"Waiting? For what?"
She said composedly, "I listened to you that first evening. The time you first spoke to Arnold. I listened at the door."
He said, "You did?"
"I know I shouldn’t have, but I was awfully worried about Arnold. I had a notion he was going to do something he oughtn’t and I wanted to hear what. And then when I heard-" She paused, bending close over the vitron and peering at it.
"Heard what, Mrs. Potterley?"
"That you wouldn’t build a chronoscope."
"Well, of course not."
"I thought maybe you might change your mind."
Foster glared at her. "Do you mean you’re coming down here hoping I’ll build a chronoscope, waiting for me to build one?" I "I hope you do, Dr. Foster. Oh, I hope you do."
It was as though, all at once, a fuzzy veil had fallen off her face, leaving all her features clear and sharp, putting color into her cheeks, life into her eyes, the vibrations of something approaching excitement into her voice.
"Wouldn’t it be wonderful," she whispered, "to have one? People of the past could live again. Pharaohs and kings and-just people. I hope you build one, Dr. Foster. I really-hope-"
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256