The Complete Stories (Page 228)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256
"What?"
The schoolroom Door had passed on to another combination and Samuel Jones passed through. One by one, the rest followed.
Miss Robbins was alone in the classroom. She stepped to the fire door. It was a small affair, manually operated, and hidden behind a bend in the wall so that it would not break up the uniform structure of the room.
She opened it a crack. It was there as a means of escape from the building in case of fire, a device which was enforced by an anachronistic law that did not take into account the modern methods of automatic fire-fighting that all public buildings used. There was nothing outside, but the-outside The sunlight was harsh and a dusty wind was blowing.
Miss Robbins closed the door. She was glad she had called Mrs. Hanshaw. She had done her duty. More than ever, it was obvious that something was wrong with Richard. She suppressed the impulse to phone again.
Mrs. Hanshaw did not go to New York that day. She remained home in a mixture of anxiety and an irrational anger, the latter directed against the impudent Miss Robbins.
Some fifteen minutes before school’s end, her anxiety drove her to the Door. Last year she had had it equipped with an automatic device which activated it to the school’s co-ordinates at five of three and kept it so, barring manual adjustment, until Richard arrived.
Her eyes were fixed on the Door’s dismal gray (why couldn’t an inactive force-field be any other color, something more lively and cheerful?) and waited. Her hands felt cold as she squeezed them together.
The Door turned black at the precise second but nothing happened. The minutes passed and Richard was late. Then quite late. Then very late.
It was a quarter of four and she was distracted. Normally, she would have phoned the school, but she couldn’t, she couldn’t. Not after that teacher had deliberately cast doubts on Richard’s mental well-being. How could she?
Mrs. Hanshaw moved about restlessly, lighting a cigarette with fumbling fingers, then smudging it out. Could it be something quite normal? Could Richard be staying after school for some reason? Surely he would have told her in advance. A gleam of light struck her; he knew she was planning to go to New York and might not be back till late in the evening-
No, he would surely have told her. Why fool herself?
Her pride was breaking. She would have to call the school, or even (she
closed her eyes and teardrops squeezed through between the lashes) the police.
And when she opened her eyes, Richard stood before her, eyes on the ground and his whole bearing that of someone waiting for a blow to fall.
"Hello, Mom."
Mrs. Hanshaw’s anxiety transmuted itself instantly (in a manner known only to mothers) into anger. "Where have you been, Richard?"
And then, before she could go further into the refrain concerning careless, unthinking sons and broken-hearted mothers, she took note of his appearance in greater detail, and gasped in utter horror.
She said, "You’ve been in the open."
Her son looked down at his dusty shoes (minus flexies), at the dirt marks that streaked his lower arms and at the small, but definite tear in his shirt. He said, "Gosh, Mom, I just thought I’d-" and he faded out.
She said, "Was there anything wrong with the school Door?"
"No, Mom."
"Do you realize I’ve been worried sick about you?" She waited vainly for an answer. "Well, I’ll talk to you afterward, young man. First, you’re taking a bath, and every stitch of your clothing is being thrown out. Mekkano!"
But the mekkano had already reacted properly to the phrase "taking a bath" and was off to the bathroom in its silent glide.
"You take your shoes off right here," said Mrs. Hanshaw, "then march after mekkano."
Richard did as he was told with a resignation that placed him beyond futile protest.
Mrs. Hanshaw picked up the soiled shoes between thumb and forefinger and dropped them down the disposal chute which hummed in faint dismay at the unexpected load. She dusted her hands carefully on a tissue which she allowed to float down the chute after the shoes.
She did not join Richard at dinner but let him eat in the worse-than-lack-of-company of the mekkano. This, she thought, would be an active sign of her displeasure and would do more than any amount of scolding or punishment to make him realize that he had done wrong. Richard, she frequently told herself, was a sensitive boy.
But she went up to see him at bedtime.
She smiled at him and spoke softly. She thought that would be the best way. After all, he had been punished already.
She said, "What happened today, Dickie-boy?" She had called him that when he was a baby and just the sound of the name softened her nearly to tears.
But he only looked away and his voice was stubborn and cold. "I just don’t like to go through those dam Doors, Mom."
"But why ever not?"
He shuffled his hands over the filmy sheet (fresh, clean, antiseptic and, of course, disposable after each use) and said, "I just don’t like them."
"But then how do you expect to go to school, Dickie?"
"I’ll get up early," he mumbled.
"But there’s nothing wrong with Doors."
"Don’t like ’em." He never once looked up at her.
She said, despairingly, "Oh, well, you have a good sleep and tomorrow morning you’ll feel much better."
She kissed him and left the room, automatically passing her hand through the photo-cell beam and in that manner dimming the room-lights.
But she had trouble sleeping herself that night. Why should Dickie dislike Doors so suddenly? They had never bothered him before. To be sure, the Door had broken down in the morning but that should make him appreciate them all the more.
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256