The Complete Stories (Page 208)
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256
Norman put his paper aside. "I’ll show you." He leaned over and said, "Mr. If?"
The little man looked at him eagerly.
"Do you have the time, Mr. If?"
The little man took out a large watch from his vest pocket and displayed the dial.
"Thank you, Mr. If," said Norman. And again in a whisper, "See, Liwy."
He would have returned to his paper, but the little man was opening his box and raising a finger periodically as he did so, to enforce their attention. It was just a slab of frosted glass that he removed-about six by nine inches in length and width and perhaps an inch thick. It had beveled edges, rounded corners, and was completely featureless. Then he took out a little wire stand on which the glass slab fitted comfortably. He rested the combination on his knees and looked proudly at them.
Liwy said, with sudden excitement, "Heavens, Norman, it’s a picture of some sort."
Norman bent close. Then he looked at the little man. "What’s this? A new kind of television?"
The little man shook his head, and Liwy said, "No, Norman, it’s us."
"What?"
"Don’t you see? That’s the streetcar we met on. There you are in the back seat wearing that old fedora I threw away three years ago. And that’s Georgette and myself getting on. The fat lady’s in the way. Now! Can’t you see us?"
He muttered, "It’s some sort of illusion."
"But you see it too, don’t you? That’s why he calls this ‘What If.’ It will show us what if. What if the streetcar hadn’t swerved . . ."
She was sure of it. She was very excited and very sure of it. As she looked at the picture in the glass slab, the late afternoon sunshine grew dimmer and the inchoate chatter of the passengers around and behind them began fading.
How she remembered that day. Norman knew Georgette and had been about to surrender his seat to her when the car swerved and threw Liwy into his lap. It was such a ridiculously corny situation, but it had worked. She had been so embarrassed that he was forced first into gallantry and then
into conversation. An introduction from Georgette was not even necessary. By the time they got off the streetcar, he knew where she worked.
She could still remember Georgette glowering at her, sulkily forcing a smile when they themselves separated. Georgette said, "Norman seems to like you."
Livvy replied, "Oh, don’t be silly! He was just being polite. But he is nice-looking, isn’t he?"
It was only six months after that that they married.
And now here was that same streetcar again, with Norman and herself and Georgette. As she thought that, the smooth train noises, the rapid clack-clack of the wheels, vanished completely. Instead, she was in the swaying confines of the streetcar. She had just boarded it with Georgette at the previous stop.
Liwy shifted weight with the swaying of the streetcar, as did forty others, sitting and standing, all to the same monotonous and rather ridiculous rhythm. She said, "Somebody’s motioning at you, Georgette. Do you know him?"
"At me?" Georgette directed a deliberately casual glance over her shoulder. Her artificially long eyelashes flickered. She said, "I know him a little. What do you suppose he wants?"
"Let’s find out," said Livvy. She felt pleased and a little wicked.
Georgette had a well-known habit of hoarding her male acquaintances, and it was rather fun to annoy her this way. And besides, this one seemed quite . . . interesting.
She snaked past the line of standees, and Georgette followed without enthusiasm. It was just as Livvy arrived opposite the young man’s seat that the streetcar lurched heavily as it rounded a curve. Liwy snatched desperately in the direction of the straps. Her fingertips caught and she held on. It was a long moment before she could breathe. For some reason, it had seemed that there were no straps close enough to be reached. Somehow, she felt that by all the laws of nature she should have fallen.
The young man did not look at her. He was smiling at Georgette and rising from his seat. He had astonishing eyebrows that gave him a rather competent and self-confident appearance. Liwy decided that she definitely liked him.
Georgette was saying, "Oh no, don’t bother. We’re getting off in about two stops."
They did. Livvy said, "I thought we were going to Sach’s."
"We are. There’s just something I remember having to attend to here. It won’t take but a minute."
"Next stop, Providence!" the loud-speakers were blaring. The train was slowing and the world of the past had shrunk itself into the glass slab once more. The little man was still smiling at them.
Liwy turned to Norman. She felt a little frightened. "Were you through all that, too?"
He said, "What happened to the time? We can’t be reaching Providence yet?" He looked at his watch. "I guess we are." Then, to Liwy, "You didn’t fall that time."
"Then you did see it?" She frowned. "Now, that’s like Georgette. I’m sure there was no reason to get off the streetcar except to prevent my meeting you. How long had you known Georgette before then, Norman?"
"Not very long. Just enough to be able to recognize her at sight and to feel that I ought to offer her my seat."
Liwy curled her lip.
Norman grinned, "You can’t be jealous of a might-have-been, kid. Besides, what difference would it have made? I’d have been sufficiently interested in you to work out a way of meeting you."
"You didn’t even look at me."
"I hardly had the chance."
"Then how would you have met me?"
"Some way. I don’t know how. But you’ll admit this is a rather foolish argument we’re having."
- Page 1
- Page 1
- Page 2
- Page 2
- Page 3
- Page 3
- Page 4
- Page 4
- Page 5
- Page 5
- Page 6
- Page 6
- Page 7
- Page 7
- Page 8
- Page 8
- Page 9
- Page 9
- Page 10
- Page 10
- Page 11
- Page 11
- Page 12
- Page 12
- Page 13
- Page 13
- Page 14
- Page 14
- Page 15
- Page 15
- Page 16
- Page 16
- Page 17
- Page 17
- Page 18
- Page 18
- Page 19
- Page 19
- Page 20
- Page 20
- Page 21
- Page 21
- Page 22
- Page 22
- Page 23
- Page 23
- Page 24
- Page 24
- Page 25
- Page 25
- Page 26
- Page 26
- Page 27
- Page 27
- Page 28
- Page 28
- Page 29
- Page 29
- Page 30
- Page 30
- Page 31
- Page 31
- Page 32
- Page 32
- Page 33
- Page 33
- Page 34
- Page 34
- Page 35
- Page 35
- Page 36
- Page 36
- Page 37
- Page 37
- Page 38
- Page 38
- Page 39
- Page 39
- Page 40
- Page 40
- Page 41
- Page 41
- Page 42
- Page 42
- Page 43
- Page 43
- Page 44
- Page 44
- Page 45
- Page 45
- Page 46
- Page 46
- Page 47
- Page 47
- Page 48
- Page 48
- Page 49
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
- Page 247
- Page 248
- Page 249
- Page 250
- Page 251
- Page 252
- Page 253
- Page 254
- Page 255
- Page 256