Prince of Dogs (Page 120)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
“You are too generous,” he said, but he took the book.
“Indeed,” muttered Sister Amabilia.
Rosvita sat down again. Theophanu, restless, was still playing with her gown, her gaze fixed on her elder sister’s face.
Henry gestured to the seat beside him, opposite Sapientia. If he was taken aback at this change, he showed no sign on his face; he seemed as pleased by Hugh’s presence as he would have been at Rosvita’s—which unpleasant thought she berated herself for immediately.
Hugh opened the book, cleared his throat softly, and began to read.
“Here begins the Life. The most blessed Radegundis was born into a family of the highest earthly rank. She came of the royal bloodline in the barbarian nation of the Athamanni, youngest daughter of King Bassir and niece of Queen Hermingard, for it was the custom of that country to set brother and sister to rule together. But the Enemy works as cunningly as any burglar who wishes to divine the treasures most worth stealing out of a house, yet work in utter darkness. This the burglar accomplishes by tossing a fine sand into each corner of the room so that she may deduce the value of the object by the sound the sand makes when it strikes that object. So, too, do the creatures of the Enemy toss a fine sand of evil suggestion among the treasures of the human heart and by this means divine what they may steal.
“In this way Queen Hermingard suddenly lost her natural feeling of kinship for her brother. Inviting him and his guests to a banquet, she had them all murdered. It happened that among his guests were several Salian lords, and when news of this treachery got back to Salia, their kin were so outraged that they gathered together a host and descended upon the Athamanni and wiped them out. Only some few of the children survived, among them the saintly Radegundis. It was her lot to be quarreled over by certain lords as part of the plunder, each of them desiring her to come into his grasp. When news of her terrible plight reached the great emperor Taillefer, he had her removed from their keeping and placed under the care of guardians at his royal villa in Baralcha.
“Here she was taught her letters and became familiar with the treatises on agriculture by Palladius and Columellina, and learned to maintain inventories, and other things suitable to a lady who will manage an estate. She would often converse with other children being raised at the villa about her desire to become a martyr. She herself brought the scraps left from table to the poor assembled outside, and with her own hands she washed the head and hands of each poor beggar child. Often she would polish the pavement by the Hearth with her own dress, and the dust that drifts around the altar she would collect in a napkin and place reverently outside the door rather than sweep it away.”
Abruptly Sapientia choked down a giggle, then blurted out, “God help us. She sounds much like Lady Tallia. Do you suppose Radegundis is Tallia’s great-great-grandmother?”
There was a sudden profound silence while everyone in the hall attempted not to look at Father Hugh, whose lapse so prominently showed in the swell of Sapientia’s belly. Brother Fortunatus squeaked and snorted, stifling a laugh.
Theophanu stood up and went forward. “I will read now, if you will,” she said, and for this rescue was rewarded with a charming smile from Hugh.
“Showing off your accomplishments?” said Sapientia.
The book had not yet touched Theophanu’s hand, but her cheeks flushed as if her sister had slapped her. “At least I have some!”
“Children,” said Henry sharply. He took the book from Hugh, closed it with gentle care for the binding, and beckoned to Rosvita. “If you will, Sister, read to us.”
“I don’t want to hear any more of that story.” Sapientia smoothed a hand over her abdomen, then rose restlessly and wandered over to the fire. Lords and ladies parted to let her through; a few of the wiser souls had slipped out the door, escaping the heat, but most remained. A public quarrel between the royal sisters would enliven any long winter’s evening.
A plague on all of them, thought Rosvita grimly as she went forward to take the book, and then berated herself for her ill temper. But as winter chilled the air outside, so did it chill the mind and heart, and quarrels always surfaced under the winter sky that had been lulled to sleep by summer’s warmth and cheer. Yet, in almost nineteen years Rosvita had never seen Theophanu lose her temper, not even as a small child. What had caused her to do so now, and at such small provocation?
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246