Prince of Dogs (Page 136)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
“Liath!” Hanna cried, running forward. She hopped awkwardly sideways to avoid being run over by the wagon, which had now gathered speed as the men at the shaft got momentum. One small chest jolted, bounced, and fell out, splitting open at Hanna’s feet to spill delicate cloissoné clasps and buckles onto the cracking mud.
“My lord! There is nothing you can do! You must come away, my lord!” So the Lions shouted at the nobleman, and he cursed them once, without feeling, and then began to weep.
Ai, Lady. Surprise brought her to a jarring halt while fire blistered the timber walls of the palace and parched her lips. It was Hugh. He dropped to his knees as if he meant to pray, and only when the Lions hoisted him up bodily could he be persuaded to move back to safety as the fire scorched the peaked roof, spit, leaped the chasm of an alley between buildings, and kindled a new fire on the roof of the fourth quarter of the palace—the only quarter as yet untouched. Everything would go. Everything.
“Lady forgive me,” said Hugh as he stared into the blaze. “Forgive me my presumption in believing I had mastered the arts you gave into my hands. Forgive me for those innocent souls who have died needlessly.” He looked up, saw Hanna, and blinked, for an instant examining her as if he recognized her.
She almost staggered under the weight of his stare. She had actually forgotten how glorious he was.
Then he shook his head to dismiss her and spoke to himself—as if to convince himself. “Had I only known more, it would not have happened this way. But I cannot let her go….”
“Come, my lord,” said a servant, but Hugh shook him off.
“Father Hugh!” A new man had come running up; he was clearly terrified to stand so close to the blaze. “Princess Sapientia calls for you, my lord.”
Torn, he wavered. Rising, he could not bring himself to follow the servant.
“She is having pains—”
Clenching a hand, he glared at the raging fire, cursed under his breath and then, with a last—beseeching?—glance at Hanna, spun and followed the servant.
Liath had gone back inside the inferno.
“Keep your wits, Hanna,” she muttered to herself, recalling the first Lion’s words: “Your comrade has run mad.” Pulling her cloak tight over her mouth and nose, she pressed forward into the blaze.
Her skin was aflame, but no flame touched her. She crossed into a great hall ragged with smoke and blowing ash. Heat boiled out. She saw nothing, no one, no figure struggling through the smoke. The thick beams supporting the ceiling above smoldered, not yet in open flame. A far wall cracked, splintering, burst by heat.
She heard the scream. It was Liath.
“Help me! God save us, wake up, man!”
Hanna could not take a deep breath, for courage or for air. But she ran forward anyway into the fire. Ash rained on her head. The boom and surge of fire raged around her as harshly as the tempest of battle. Smoke burned her eyes and the air tasted acrid.
She found Liath in the corridor behind, dragging a man so big and so burdened with armor that it was a miracle Liath had managed to get him this far.
“Hanna!” That she had breath to talk was astounding. “Oh, God, Hanna, help me get him free. There’s two more, but the beams have fallen—” She was weeping, although how could she weep when the heat should have wicked all moisture away?
Hanna did not think, she merely grabbed the Lion’s legs and together they tugged him out of the corridor while the fire blazed closer. They had dragged him halfway across the hall when beams began to fall and the far walls to crack and disintegrate.
Just out the door her three faithful Lions were waiting, together with the red-haired Lion; Ingo and Leo grabbed their limp comrade and yanked him free as Liath turned and started inside again.
“Stop her!” screamed Hanna. Folquin wrapped his arms around the young Eagle and lifted her as she kicked and pleaded and wept, trying to get free—but he was a brawny, farm-bred lad and as strong as an ox.
“Liath!” Hanna shouted.
But there was no time to reason with her. They retreated in awkward haste as the great roof beams collapsed in the hall. The gates remained open but stood now deserted, and they paused outside the gates to look behind. Everyone had fled to safer ground. Townsfolk carried their buckets of water to the houses closest to the palace wall, dousing their roofs with water to stop the flaming ash from setting a new blaze. The market village was all there was left to save.
On the wind, a faint counterpoint to the blaze, she heard a hunting horn.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246