Prince of Dogs (Page 42)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
Just as he passed the ranks of the novices, his eye caught Ivar’s gaze. One royal eyebrow arched, intrigued or censorious. Ivar blushed and dropped his gaze.
He saw booted feet march by, heard the renewed voices of many men lifted in song: The King’s Lions had been granted the honor of marching directly behind the king. They halted suddenly and their song cut off, to be replaced by the stillness of a fine autumn day, the creak of leather, the restlessness of horses farther down the line, the barking of a dog.
Ermanrich shifted next to Ivar and whispered to Baldwin. “If only I were closer.”
Startled, Ivar glanced up at the same time as did Sigfrid. Their view was partly blocked by the ranks of Lions, sturdy men clothed in fighting gear and gold tabards marked by a black lion, but beyond the milites—the fighting men—and the nobles, the king had ridden forward with only the Eagle in attendance to greet Mother Scholastica.
She was also mounted, as befit a woman of royal birth come to greet her brother; she rode on a mule whose coat was so polished a gray as to be almost white. In her dark blue robes, adorned only with the gold Circle of Unity hanging at her chest, with her hair drawn back under a white scarf and her face guileless and calm, she appeared every bit as regal as her elder brother. Of course it was not fitting that a woman of her ecclesiastic rank dismount to greet anyone except the skopos, but neither could the king dismount to greet her. So the king had ridden forward on his mare to meet her, and now, with the two animals side by side, the royal siblings leaned across the gap and gave each other the kiss of family, once to each cheek, as greeting.
Baldwin started to snicker.
“—and gave a quick twitch of it to the mare’s hindquarters, what do you think would happen?”
Sigfrid snorted and clapped a hand over his mouth. Ivar was so aghast at Ermanrich’s imagining either Mother Scholastica or the king made ridiculous by a bolting horse that he started to giggle.
That same willow switch lashed hard against his rump and he yelped. Then Ermanrich gulped down a yelp as he, too, was disciplined.
“Keep silence,” hissed the schoolmaster, stationing himself behind the four boys. He did not, of course, switch either Baldwin or Sigfrid, and poor Sigfrid looked horrifically guilty, for had he not responded by laughing at Ermanrich’s jest? Ivar bit his lip as he blinked back tears; his buttocks stung. Ermanrich had his usual sly grin on his face. He had unknowable reserves and rarely showed any visible sign of feeling pain. The schoolmaster cleared his throat and Ivar hastily looked down just as the king and his sister parted, her mule being brought around by a servant so abbess and king could lead the procession up to the monastery together.
On past Ivar’s station marched the Lions, then the rest of the train, a stamp of feet and hooves and rumble of wagons. Beyond, toward town, people shouted and cried out praise to the king.
Ivar’s rump still smarted. He could practically feel the schoolmaster’s breath on his neck, but the schoolmaster had moved on. A sudden feeling like the whisper of elfshot made his neck prickle. He glanced up, or he would have missed her.
“Liath!” He almost fell forward. The three other boys jerked their heads up and stared. Baldwin whistled under his breath.
Envy pierced him, as ugly an emotion as he had ever felt. Who had helped her? He did not want to share that victory, share her gratitude, with anyone. Had she freed herself? Surely not. Hugh would never let her go. Perhaps Hugh was dead; yet not even that thought satisfied Ivar. He, Ivar, son of Harl and Herlinda, must be the one to kill Hugh—or, preferably, to humiliate him.
As wagons rumbled by, he could only stare at her receding back, at the braid that hung in a thick line to her waist. She looked closely at the ranks of hooded monks, their heads bowed modestly so none might see their faces. She knew he was here, didn’t she? Surely she remembered he had been sent to Quedlinhame, only because he had tried to help her.
As he watched her ride away, he almost wept, yet was so filled with joy that he thought he must shine with it. Now, as she passed the last line of layservants, she stopped looking. She stared straight ahead instead, gaze fixed on some unseeable point, perhaps on the church towers whose gilded roofs glinted in the noonday sun. She was lost to him as the king’s progress rode into Quedlinhame and the train—wagons, produce, servants, spare horses, tents, furnishings, the entire ponderous cavalcade that attended the king—trundled past, kicking dust up into his teeth.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246