Prince of Dogs (Page 130)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
No protest, even by Sapientia, could mitigate the king’s judgment. The two young lords left the hall in disgrace. Henry spent the rest of the day at Mass led by Father Hugh. In particular, the king prayed and gave thanksgiving to St. Valeria, whose day this was and whose miraculous intervention had spared his daughter worse harm than the fall she had taken. Before the feast he handed out bread with his own hands to the usual supplicants who had gathered outside the palisade. Hearing of the king’s arrival at this southernmost of his royal hunting lodges, they had come from villages at the forest’s edge. Some of them had walked several days on rag-clad feet hoping for food or a blessing.
At the feast, Theophanu begged a boon of her father. “I pray you, Your Majesty, let me undertake a pilgrimage to the Convent of St. Valeria to offer a proper thanksgiving for my deliverance from harm. Surely her hand lay over me this day.”
He was reluctant to let her leave after such an incident, but the miracle had been attested by a dozen or more persons.
“I will take an Eagle,” she said, “and thus any message can be sent quickly from my hand to yours.”
“As a sign of my favor,” he said, “you may take my faithful Hathui, daughter of Elseva, as long as you and she return in one piece to my progress by the end of the year. It should take you no more than two or three months to complete the journey.”
“I would not take such a loyal servant from you, Your Majesty,” she replied, as calm as if no arrows had sped toward her head and breast that morning. “But if I could take another Eagle—” Here her gaze came to rest on the young Eagle who stood several paces behind Sapientia’s chair.
Sapientia leaped to her feet, the gesture of anger made ungainly because of her increasing girth. “You just want what is mine!”
“Sit down,” said the king.
Sapientia sat.
“It is true,” said Henry, “that Sapientia has an Eagle, one whose service I gave into her hands, which I will not now take from her. But it is only right, Theophanu, that you be given an Eagle as well. Since you are going on a journey, two would be better. Hathui will choose among those who attend me now, at your pleasure.”
The feast went on. But the damage had been done to Rosvita’s peace of mind, for she suddenly recalled that Sapientia enjoyed the novelty of having an Eagle in constant attendance. Liath had been on that hunt and, surely, had seen the whole; someone had mentioned seeing her go to the princess after the fall. But no one had called her to testify when even the king’s foresters and huntsmen had given testimony after the noblefolk had finished speaking. How could such a lapse be possible? Why did the young Eagle not come forward on her own?
For that matter, why should Theophanu undertake a pilgrimage across the winter landscape when she could as easily send servants with gifts of gold and silver and an altar cloth to grace the convent’s church and treasury?
Two arrows bursting into flame in midair. Any soul would agree that it was a miracle wrought by the hand of a saint. But Rosvita did not believe in coincidence.
“In the guise of scholars and magi,” Brother Fidelis had said to her last spring, “tempting me with knowledge.” Why did his words come back to her now?
Theophanu knew as well as any why the Convent of St. Valeria was renowned: Its Mother Abbesses were known for their study of the forbidden art of sorcery.
5
It was raining, again. Rain made Sapientia irritable; she was only happy when she was active
“Fetch me wine, Eagle,” she said, although she had servants to fetch her wine. “And milk. I want milk.” Leaving the Thurin Forest had made Sapientia irritable. Riding south into the duchy of Avaria had made Sapientia irritable. Being pregnant made Sapientia irritable. “Read to me, Hugh. I am so bored. It isn’t right I’m not allowed to ride out to the hunt just because I have a little fever.” She yawned. “I am so tired always.”
Hugh turned away from the great hearth of the king’s hall in the palace of Augensburg. More restless than usual, for he was usually as smooth as cream resting in an untouched bowl, he had been shredding leaves and tossing them into the blazing fire. He did not look toward Liath nor even appear to notice her. He did not need to.
“I rather like Lord Geoffrey,” Sapientia continued, rattling on despite her protestations of being tired. “He’s a good hunter and he has very good manners. Father likes him so much he asked him to ride beside him on today’s hunt. Poor Brigida. I suppose you wish he wasn’t already married!”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246