Prince of Dogs (Page 39)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
Sanglant shut his eyes. He had to lean forward onto his hands, swept by such a powerful memory of Liath walking ahead of him through the stables, her body ornamented by a bowcase incised with a griffin devouring a deer, that he trembled. His dogs growled, always alert to weakness. Bloodheart barked out words, and Sanglant jerked up, ready to fight. Never let it be said that he did not fight until his last breath.
But Bloodheart’s attention was on another. He called one of his sons before him, the one who wore the Circle. This one, young and straight, had less of the bulky mass of his brothers, but there was yet something about him that was different, something Sanglant recognized but could put no name to, unless it was intelligence.
Bloodheart gestured to the treasures scattered like leaves at his feet. He spoke, indicating this last of his sons. What had he brought?
The other Eika howled and dogs began barking and howling in response. Never allowed to leave the city, this Eika son could hardly have been expected to find and bring home treasure. But perhaps he was in disgrace, and this, finally, was the moment Bloodheart had chosen to make the point.
The young Eika stood calmly under the storm of their howling and derision. At last, seeing they had not made him cower, they quieted. He did not speak immediately. He waited, and when he did speak, he spoke only to his father and, amazingly, in good Wendish.
“I bring you the most precious treasure,” he said, his voice as smooth as the tone of the bone flutes Bloodheart played each day. “Wisdom.”
“Wisdom!” Bloodheart grinned, flashing gems. “What might that be?”
“Which of your other sons can speak the tongue of the human kind?”
“Why should they? What use are the humans to us? They are weak, and being weak, will die. We will take what we want from them and go on our way.”
“They have not died yet.” He did not look toward Sanglant. “The humankind are as numerous as flies on a corpse. Though we are stronger, we are fewer.”
Murmuring, the others grew restless at an exchange few of them could understand.
“Why must we kill so many if we could gain more with less killing?”
Bloodheart’s laughter sounded long and ominously in the echoing nave. Abruptly, he spat at the young Eika’s feet. “Go back to Rikin fjord. You are too young to bide here any longer. Your captivity weakened you, and you are not strong enough to fight this war. Go home and rest with the Mothers. Prove yourself there in the fjordlands, bring the other tribes under my heel, and perhaps I will let you return. But while you are under my displeasure, let none among my sons speak to you in the language of true people, but only in the language of the Soft Ones. I have spoken.”
He turned, spat toward Sanglant, and seated himself on his throne. The priest translated his words in a quavering voice, and then the hubbub began, so loud with howling and laughter and harsh words, with the scraping and banging of spear hafts on stone, and with the stamping of heels to the ground that Sanglant was deafened.
The Eika princeling stood his ground, oblivious to the taunts and the abuse. When at last Bloodheart began to distribute gifts to his favored soldiers, he alone left quietly, without looking back—out to the lit world beyond this stone and timber prison. A breath of wind touched Sanglant’s lips. He licked it, moisture from rain almost painful on his dry tongue.
Free to go, even in disgrace.
The madness came as a cloud covers the sun. But he fought it this time, fought succumbing to it. He did not want to fall into madness in front of so many, an animal in truth. But the dogs circled in, and the black cloud descended, and he forgot everything except his fear that he would be chained here forever.
3
A rich autumn light streamed in through the schola windows, bathing Ivar in such a soporific warmth that he nodded, then jerked himself back to attention as the schoolmaster paused beside him.
“Mundus, munde, mundi, mundo, mundum, mundo, Ivar. Certainly if you would bestir yourself, you could master Dariyan easily. Ermanrich, pay attention. Ah, yes, Baldwin, of course you are doing well; it just needs more practice. See, it is mundi here, not mundo, in the vocative.”
The schoolmaster moved forward to the second-year novices, whose study of Dariyan, the language of the old Empire and now of the Daisanite Church, was more advanced than that of the first years—all but Sigfrid, who spoke and read Dariyan fluently.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246