Prince of Dogs (Page 185)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
“So it is with all of us. Those destined to mature into men must prove their manhood by killing one of their nest-brothers. Don’t you do the same?”
“It wasn’t dead. It ran.”
The Eika flashed a sudden and startling grin, white sharp teeth glinting with bright jewels. “What is dead may be animated by sorcery. So Bloodheart protects himself against his sons and any others who might attempt to kill him.”
Sensation had returned to his legs and he got one heel to move, sliding under him. His broken wrist was stiff but whole. “Protects himself? How?”
“It is the curse we all fear, even the greatest chieftain.”
“A curse on you all,” muttered Sanglant under his breath. He jerked over, fist swinging.
“Stop,” said Sanglant and the dogs sat, yipped irritably, and returned to the scraps. “Did you come to strip me of what little I have left?” He could move enough now to indicate his tattered clothing.
The Eika recoiled. “No Eika would want such things so foul. Here.” He kicked at something on the floor and the brass Eagle’s badge skidded across the stone and lodged against Sanglant’s thigh. Dried blood caked his skin—or at least, the dirt that grimed his skin. He was all dirt and stink except where the dogs had tried to lick him clean. The tatters of his undertunic were translucent, almost crystalline, because they were soaked with months of sweat. What remained of his tabard had so much dried blood and fluid on it that flakes fell off with each least movement and the cloth itself was stiff with grime.
The Eika princeling stared, then shook his head as he stepped away. “You were the pride of the human king’s army?” he demanded. “If you are their greatest soldier, then no army they bring can be strong enough to defeat us.”
“No army,” murmured Sanglant, the words bitter to his ears.
“Even the one that has now camped in the hills toward the sunset horizon cannot possibly be strong enough to defeat us.”
“Henri,” mused the Eika, naming the king in the Salian way. Without answering, he walked away.
“Ai, Lady,” murmured Sanglant, crawling to his hands and knees. “How long has it been? Lord, have mercy upon me. I am not an animal to roll in my own filth. Spare me this humiliation. I have always been Your faithful servant.” He tried to get to his feet but did not have the strength. One of the dogs wandered back and, seeing his weakness, nipped at him. He barely had strength to slap it back, and it whined and slunk away, snapping at the other dogs who came to trouble it for its own sign of weakness.
What had he done wrong? He had been so sure that Bloodheart kept his heart in the wooden chest; it was the obvious place. It was the only place. But Bloodheart had said: “The heart you seek lies hidden among the stones of Rikin fjall.”
Ai, Lady, he was only grateful that the cathedral was empty, that the Eika had left. That way they could not see him humbled. That way they could not see him weep with pain as he struggled to stand upright like a man.
XIV
1
LORD Wichman’s deacon sang Mass every morning, and that morning she closed with her usual prayer: “From the fury of the Eika, God deliver us.”
That morning after Mass, Anna paused beside the tannery to catch a glimpse of Matthias, as she did every morning to remind herself he really was still alive.
Not well, perhaps, but alive. He spoke no word of complaint; he never once said that his leg ached him although he could scarcely put weight on it. How he had broken the calf bone she never knew. He wouldn’t speak of his captivity among the Eika. He had suffered terribly from fever and swelling after his rescue, but in the end he had recovered although the leg had healed crookedly, with an unnatural skew to it, ugly and discolored. Now he limped like an old man, leaning heavily on a stout stick, and had to brace himself on his good leg and prop his weight on a stool while he scraped hair and the residue of flesh from skins draped over a beam of wood. He had a delicate hand at this labor and could do it quickly, and for that reason had been allowed back at the rebuilt tannery despite his crippling injury. For his work he was fed twice a day.
Anna slipped away before he saw her; he didn’t like her to forage in the forest, but with her gleanings and the scraps given Master Helvidius for his songs and poetry, they had survived through winter and early spring. Now, as spring ripened into summer, the first berries could be harvested, mushrooms gleaned from damp hollows, and all kinds of plants collected in glades and meadows and in the shade of trees. Certain bugs were edible, too—and, Anna had discovered, if you were hungry enough, they could be quite tasty.
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246