Prince of Dogs (Page 156)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246
The arrow drove through his mouth. He staggered and dropped.
No time to think. They had no bows. She could outrun them.
As she pulled her mount around, she saw shadows in the forest. They moved like hunters and yet at once she knew they weren’t men, no kin of these bandits come to aid them. They carried bows as slender and light as if they had been woven from spider’s silk twisted and folded together a thousandfold to make them as strong as wood.
Caught between the one and the other. She had no reason to trust either side.
The man she had kicked struggled back, grunting, and jumped for her.
Living wood in damp winter cold burns poorly … she reached for fire and called it down on the old bridge.
The logs and planks caught fire with a burst, a snap and whuff of flame. The men on the bridge screamed, jumping to safety into the river’s cold waters, floundering there or leaping for the shore. Her horse screamed and bolted. A thin silver arrow gashed its flank and fell to the ground. The man coming after her yelled in terror, then crumpled as he groped at a silver needle embedded in his own throat.
She rode for the river. Men scrambled away, fleeing from her—or from what pursued her, half hidden in the forest behind. The cold water came as a shock, coursing past her thighs as she urged her horse across the stream. The animal needed no pressing; it, too, was smart enough to run. The water flooded its rump and washed away the thin stream of blood that ran from the cut made by the arrow. For a moment, Liath felt the horse lose its footing; then they were struggling up the far bank, breaking through the film of ice that rimed the shoreline.
From behind she heard screaming; she did not pause to look. In the center of the road, stunned into immobility, stood one of the bandits. He stared in horror at the burning bridge and at his comrades falling on the other side or thrashing their way down the cold stream.
“Do you think King Henry leaves his Eagles unprotected?” she cried. He bolted into the woods, running from her—or from what lay behind her. She turned.
The burning bridge flared like a beacon. No shadows emerged from the forest, and the bandits had scattered. The bridge would be ruined. As she stared, she realized she could not put the fire out—she did not know how. She tried reaching, imagined a fire dying to embers and embers dying to dead coals, but the bridge burned on with the glee of a raging fire. It terrified her. She had no way to control it.
She turned her horse and fled.
She rode, walked beside her horse, rode again, then trotted again alongside her tired mount. But though a winter’s day was short, this one seemed to drag on and on. The forest would never end.
At dusk, at last and amazingly, it gave into scrub and overcut woods. Pigs scattered away from her. Fields which cut into stands of trees like gaping scars lightened her way. She was still shaking with reaction when she reached the town of Laar as the waxing gibbous moon rose behind her.
At the closed gates she called out. “I beg you. I am a King’s Eagle riding on the king’s business. Give me shelter!”
The gate creaked open, and they let her in. Good Varren villagers, they were not sympathetic to Henry, but she was a lass riding alone and, when it came down to it, they were eager to hear what news she had.
The village deacon led the horse away at once and applied a salve of holy water, dock, and stitchwort to the elfshot gash while singing psalms over the wounded beast. “It is clear you have been at your prayers, daughter,” said the deacon, “for surely the intervention of St. Herodia— whose feast day this is—saved you from harm this day.”
Liath left the horse in the deacon’s care and let herself be escorted to a longhouse where the whole village gathered to watch her eat a cold supper. The villagers knew of the bandits and were glad to be rid of them, and it was clear that Laar’s townsfolk had long ago resigned themselves to the depredations of the nameless creatures who lurked in the forest.
“Do you know what they are?” Liath demanded.
“The shades of dead elves,” said the householder who had taken her in.
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
- Page 234
- Page 235
- Page 236
- Page 237
- Page 238
- Page 239
- Page 240
- Page 241
- Page 242
- Page 243
- Page 244
- Page 245
- Page 246