In the Ruins (Page 100)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“There is another daughter. Ermengard. Destined for the church, if I recall rightly.”
The prior nodded. “Mother Scholastica did all that was proper. She brought the child to Kassel to take up her sister’s place.”
Liutgard jerked the reins out of Sanglant’s hands and pressed her horse forward until it almost trampled the prior, who took several steps back as his own people crowded forward to protect him. She was hoarse with fury. “Mother Scholastica could bear these tidings to me herself, as would have been proper. Instead she allows me to come to this grief through your careless chatter!”
Sanglant turned to his captain and spoke quietly. “Fulk. We’ll set up camp.”
Fulk gave the order, and one of the sergeants blew the signal that marked the day’s end to the march. Townsfolk scattered out of the way as soldiers rolled out wagons and dismounted from their horses.
A skree reverberated from the heavens as the griffins returned. At first glance, they might appear as eagles. Within moments, however, their true nature became apparent, and the townsfolk who had lingered to chat or trade with the soldiers screamed and ran for the safety of the walls. To his credit, the prior stood his ground as the two griffins landed with a whuff of wings and a resounding thump on the ground. The poor mayor, gone corpse white, knotted her hands and began to weep.
“Prior Methodius, my tent flies the black dragon.” Sanglant gestured casually toward the griffins. “You will also know where I camp by the presence of my attendants.”
“Have we your permission to retreat, Your Highness?” asked Prior Methodius, voice hoarse with fear.
“You may go.”
They retreated slowly, like honey oozing down a slope. They were afraid to run despite wanting badly to do so. Sanglant dismounted on the road, holding himself under a tighter rein than he did his gelding.
“I wish the griffins had torn them to bits!” cried Liutgard. “She is challenging your authority, and mine! That was a good answer to their impertinence.”
“It will be taken as a sign. There is no telling what alliances your aunt has formed in the last few years. King Henry was gone from Wendar for too long. Half of the Wendish folk beg us for aid, and the other half curse at us for abandoning them. We can never trust her now. She scorns us, who served Henry best!”
“What do you say, Burchard?” Sanglant asked, seeing that Liutgard was caught up in a passion.
Duke Burchard rode at Liutgard’s left. His hands shook with a palsy, and he was always exhausted, at the end, so the poets would say, of his rope. He was not a warm man, Liath had discovered, but she respected him.
He turned his weary gaze to Liutgard. The duchess had the stamina to adjust to reversals and hardships. She had lost one husband, and must at this moment be too stunned to really absorb the news the prior had brought her.
“I will see you anointed and recognized, Your Majesty. Then I mean to go home, set my duchy in order, and die. I have seen too much.” One of his stewards helped him down from his horse and led him away to a tent, the first up, where he could lie down.
Inside, Liath sat on a stool as Sanglant paced, while his stewards and captains came and went on errands she could not keep track of. Now and again he glanced at her, as if to mark that she had not escaped him, but he listened, considered, gave orders, and countermanded two of these commands when new information was brought to him. He knew what to do. She was superfluous. Lamps were lit, and when she stepped outside to take in the texture of the chill winter air, she saw that it was almost dark.
On the road, a score of folk carrying torches approached. They halted when Argent coughed a warning cry and raised his crest.
She walked over to him. He bent his head and allowed her to scratch the spot where forearm met shoulder that he had a hard time reaching with beak or claws. His breath was meaty, and his huge eyes blinked once, twice, then cleared as the inner membrane flicked back. She should fear him; she knew that; but since Anne’s death, her reunion with Sanglant, and the departure of the Horse people, nothing seemed to scare her, not even when it should. She watched, and she listened, but she spoke little and offered less advice.
“In some ways,” she said idly to Argent as he rumbled in his throat, “it’s as if all Da’s training to be invisible has flowered. Do beasts know what their purpose is? Or do they simply exist?”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233