In the Ruins (Page 25)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
Fulk indicated a trail that led off the road into a hollow where some twoscore desperate travelers had taken shelter under wagons and canvas lean-tos against evening’s approaching dark.
“I know this place,” said Sanglant. “This is where we found those men with their throats cut, after the galla attacked us.”
“Indeed, Your Majesty. I see no sign of the massacre now. It’s a good camping spot. Do we stop here for the night? These folk may ask for food and water and we haven’t any to spare.”
“The Aostan lords are shortsighted,” remarked Sanglant. “Every village we passed has already been looted. If there is no one to till the fields because the farmers have all died of starvation, if there is no seed grain, they will not be able to feed their war bands. So be it. We’ll camp here.”
Sanglant urged Fest forward and with Fulk, Hathui, and a dozen of his personal guard at his back he rode into the hollow. He feared no violence. They could not kill him, and in any case it was obvious that these ragged fugitives posed no danger to an armed man. They hadn’t even posted a sentry, only thrown themselves to the ground in exhaustion.
Hearing horses and the noise of men’s voices, the refugees staggered up, huddling in groups of two and three.
“Who are you?” he asked.
“Is it possible?” asked one middle-aged man, creeping forward on his knees with arms outstretched in the manner of a supplicant. “You speak Wendish.”
“We are Wendish,” he began, but a woman in cleric’s robes hissed sharply and tugged on the first man’s sleeve.
“It is Prince Sanglant, Vindicadus. Look! There is the banner of Fesse!”
“Who are you?” he asked again, not dismounting.
The one called Vindicadus rose as others urged him forward. It was a strange group, only adults in their prime and youths. There was one suckling infant in arms, no young children, and no elderly. Under the dirt they were sturdily and even well clothed, and several by their robes he identified as clerics.
“We are Wendish folk, my lord. We are those from King Henry’s progress who were left behind in Darre because we belong to the households of clerics and presbyters.”
In their silence, their hesitation, their indrawn breaths, he heard an answer. Some looked away. Some sobbed. A pair of servants clung to the sides of a hand-cart on which a man lay curled, hands in fists, eyes shut. He was dressed in the torn and stained robes of a presbyter. There was blood in his hair, long dried to a stiff coppery coating.
“They attacked us, my lord,” said the one called Vindicadus at last. “Because we were Wendish. They said we had angered God by our presumption. They said we had caused the storm of God’s punishment. We are all that remains of those of Wendish birth and breeding who served in the palaces in Darre. Our companions were slaughtered that day, or died on the way. I pray you, my lord, do not abandon us.”
“Who attacked you?”
“Everyone, my lord.” He wept. “The Aostans. The people of Darre. The city took terrible damage in the winds and the tremors that followed. Fissures belch gas out of the earth. Toward the coast, fire and rock blasted up from the Abyss and destroyed everything it touched. At least three mountains spew fire all along the western coast. It is the end of the world, my lord. What else can it be?”
“True words,” murmured Hathui.
“Will you help us, my lord? We are unknown to you, but many of us served in King Henry’s schola.”
“Nay, my lord. I am a lowly servingman from Austra, once bound to the service of Margrave Judith but later coming into the service of her magnanimous son, Presbyter Hugh.”
Sanglant felt a kick up inside his ribs. Hathui looked at him sharply, as though he had given something away, and maybe he had. She knew Liath’s history as well as he did. “You served Lord Hugh?”
“I did, my lord. Of his schola and retinue, six remain. The others are dead—” He choked on the word and for the space of five breaths could not go on. Sanglant waited, hearing the army toiling up the road just beyond the low ridge that separated the hollow from the main path. “They are dead.” He was not an old man but he had seen better days; grief made him fragile. “The rest went north months ago with the presbyter.”
“Hugh went north? When was this?”
“Months ago, my lord. In the month of … aye, let me see. It seems years ago. I don’t recall now. It was late summer. Yes, that’s right.”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233