In the Ruins (Page 158)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
Only one fountain in Novomo’s palace still played, with a splash of water running through its cunning mechanism. In this courtyard, where there was also a shaded arbor and a fine expanse of lavender and a once splendid garden of sage and chrysanthemums, Lady Lavinia hovered under the arcade and wrung her hands, looking flustered as she stared at a man washing face and hands in the pool.
Antonia caught up short, stricken and breathless, but Adelheid did not falter. She strode out to him as eager as a lover, and as he rose and turned, obviously surprised to see her, she slapped him right across the cheek. Half her retinue gasped. The rest choked down exclamations. She did not notice. Fury burned in her. She looked ready to spit.
“You killed Henry!”
He touched his cheek. He did not bow to her nor make any homage, yet neither did he scorn her. “We were allies once, Your Majesty.”
“No! You seduced me with your poisonous arguments. It’s your fault that Henry is dead!”
“Surely it is the fault of his son, who killed him. And, if we must, the fault of Anne, who would have killed Henry had you and I not saved him by our intervention.” He spoke in a calm voice, not shouting, yet clearly enough that everyone crowding about the courtyard heard his reasoned words and his harmonious voice. “I beg you, Your Majesty! I pray you! Do not forget that we wept and sorrowed over what had to be done. But we agreed it together. We saved him. It was his son who killed him.”
“If you are not gone from Novomo by nightfall, I will have you executed for treason.”
She swept her skirts away so the cloth would not brush against him, and walked off. In a flood, her retainers followed her, leaving Antonia with a stricken Lady Lavinia and a dozen serving folk who by their muttering and shifting did not know what to do or where to go.
“Is your daughter well, Lady Lavinia?” Hugh asked her kindly.
She stifled a sob, and said, only, “Yes, Lord Hugh. She survived the storm, which is more than I can say for many.”
“God has favored you, then. I am gladdened to hear it.”
She sobbed, and forced it back, and wavered, not knowing what to do. Perhaps she loved him better than she loved Adelheid. It would be easy to do so.
“Lady Lavinia,” said Antonia. “If you will. I shall set matters right. The queen is distraught, as you know, because of her grief.”
“Yes! Poor mite. Yes, indeed.”
“Then be at rest, and do what you must. Lord Hugh, come with me, if you please.”
“What is this?” he asked, observing the room. “There hang the vestments belonging to the skopos.”
“I am now mother of the church, Lord Hugh. Be aware of that.”
The news startled him, but he absorbed it, sipping at the wine not greedily but thoughtfully. “Much has changed. I have heard in this hour fearful stories. The guards at Novomo’s gate told me that Darre is a wasteland.”
“So it is, as terrible as the pit. Stinking with sulfur and completely uninhabitable. Now. Listen. You have done me a favor in the past, and I shall return it, although I am not sure you are what I had at first hoped.”
He smiled, but she could not tell what he was thinking. He was beautiful, indeed, and weary, and she did not yet know where he had come from and what story he would tell her, but it did not hurt her eyes to watch him as she related all that had happened in the last six months and the plight confronting this remnant of Aosta’s royal court. He never once flinched or exclaimed or cried out in horror. Little surprised him, and that only when she revealed what prisoners they had in hand.
“Truly?” he asked her, and repeated himself. “The daughter of Sanglant and Liath? Truly?” He flushed.
“Be careful, Lord Hugh, else you reveal yourself too boldly.”
“What do you mean?”
“Do not think I do not know.”
That caught him, because exhaustion made him vulnerable.
“I have an idea,” she added, “but it will take time, and plotting, and patience.”
He lifted a hand most elegantly to show that he heard her, and that he was willing to let her proceed.
“What prospects have you, Lord Hugh? Why are you come here, to Aosta, when you were sent north by Anne into the land of your ancestors to work your part in the weaving?”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233