In the Ruins (Page 133)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“I won’t!”
Wolfhere spoke for the second time. “Princess Blessing. Be good, as your father—and Brother Heribert—would wish you to.”
The words silenced her. She sniveled, but kept her mouth shut.
Elene smiled. She looked at Wolfhere, and he at her, and some message passed between them that Antonia could not read, but she understood its import. Prisoners as they were, fallen into the hands of enemies, they were not scared in the least.
They have a plan already.
“Captain, take him quickly, before I lose my temper,” said Adelheid. She turned toward the trap. “Holy Mother! Why have you come?”
“To see the prisoners, Your Majesty. How are they come here, in these terrible days?”
“They were found walking north. How can a pair of travelers with but one sorry mare between them have survived the journey through southern Aosta? Yet neither deigns to speak. We will have to torture the Eagle to extract a confession. Captain!”
Falco untied Wolfhere from the chair. The old man’s hands were still bound, and he was bundled away down the ladder while Elene stared after him. Adelheid followed.
“Here, now, brat,” said Berthold, “let go.”
“Won’t.”
“How have you come here, Lord Berthold?” asked Elene.
“I pray you, Holy Mother,” said Berthold sweetly. “Will you lead us in prayer?”
The girl started, then lifted her chin to acknowledge the blow. She was not subtle, but it was clear that, like her infamous father, she was stubborn and strong. And hiding something. There was a perfume, if not quite a smell, about her that reminded Antonia of Anne and the tower in Verna: the stink of sorcery, that she knew so well herself.
“You are Meriam’s granddaughter,” Antonia said.
The girl looked at her, surprised. That youthful face had a great deal of pride, but she was also wary, guarded, watchful. She was thinking, plotting, planning.
“Who are you?” she asked imperiously.
“I am the Holy Mother of the faithful, child.”
“You are the skopos? Holy Mother Anne’s successor?” she asked. “Yet you speak Wendish. You’re not Dariyan-born. Did Holy Mother Anne choose you to succeed her?”
Elene giggled, her expression touched so slightly with hysteria that Antonia almost missed it. Beneath the noble arrogance inherited from her father, she was fragile. The strength she had shown in front of Wolfhere had no deep roots. “I pray you, Holy Mother, intercede with the queen. Do not let them harm Wolfhere. He saved my life!”
There was a secret here, but she would have to probe carefully to uncover it. “How did he save you, child?”
“I can’t tell you.”
“I pray you, Holy Mother,” broke in Berthold, “can’t you see she is exhausted? Let her rest. Surely you can interview her later.”
“Wolfhere must not be harmed!” Elene dropped to the floor, weeping.
“Let go, brat!” Berthold shook off Blessing. He crossed to Elene, grasped her hands, and knelt beside her. “I pray you, lady, do not despair. I won’t let Wolfhere be harmed.”
She lifted her face to stare up at him through her tears. Such a handsome couple! So young and so emotional, as the young were.
“Stop it!” said Blessing furiously. She stomped forward and tried to shove herself between Berthold and Elene.
“That’s enough, brat!” said Berthold sternly.
“Stop it, yourself!” Elene pinched the girl so hard on her backside that Blessing shrieked, leaped away, and flung herself into Anna’s arms, sobbing noisily.
“No one loves me! I hate all of you!”
Elene’s tears had dried. She looked at Berthold, measuring him, and he stared at her with all the intelligence of a young man who has fallen hard and helplessly into the snare of infatuation. She did not remove her hand from his. Tremulously, she smiled.
“No! No! No! He loves me, not her!”
“Your Highness,” said the servant girl, clutching the writhing child so tightly against her that the strain showed on her face, “I pray you, do not make a scene. Of course Lord Berthold loves you. We all do.”
“Even Papa got rid of me! No one loves me! No one! No one! No one!” She fell into a sobbing temper tantrum that took all the servant girl’s strength to contain.
Antonia smiled. “Lady Elene. What is it you wish?”
She released Berthold’s hands and stood. His concern had given her an infusion of strength. “I wish for Wolfhere to be released so he and I can continue north. I want to go home!”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233