In the Ruins (Page 11)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“Can you speak Wendish? What are you? What are you called?”
“Gnat,” it seemed to say, yet it kept talking in a language he did not understand, although he had heard it before.
“That’s Jinna.”
“It’s too garbled, Your Majesty. I can’t tell.”
“Can you speak Wendish?” he said slowly, because he knew no words of Jinna. He tried out the other languages he could stumble along in. “Can you speak Ungrian? Can you speak the tongue known to the Quman? Can you—”
“Liat’ano,” it said, lifting a hand in pantomime to shade its flat eyes as would a man staring into the bright sun.
“Liathano! Do you speak of my wife, Liath?”
“What does this mean, my lord prince?” whispered Fulk. “How can such a monster know our names?”
“I don’t know. How could such a creature have learned to speak Jinna?”
“Jinna!” The creature spoke again at length, but they could only shake their heads. Impatience burned at him like fire as he wondered what this creature knew and what it could tell him. Did Liath live, or was she dead? How did it recognize them?
“Are there any in our party who can speak the language of the Jinna?” asked Fulk.
“Only Liath,” he said bitterly. “That’s why she took those two Jinna servants with her. She was the only one who could understand them.”
“What do we do?”
“What if it is our enemy? You see its teeth and claws. I heard the stories the ship-master told us—that it eats human flesh.”
“It is at our mercy.” He shook his head. “It gives me hope that my wife still lives. For that reason alone I can’t kill it, or leave it to die, as it surely will, stranded here.”
It was, indeed, no mute beast. He gestured toward the sea. He spoke his own name, and Liath’s, and Fulk’s, and gestured toward the sea again, as the creature stared at them. When they clambered down the crumbling bank and grabbed its arms, it did not fight them. It was heavy, and strange, and difficult to drag although its glistening tail slid easily over most obstacles. In the end, out of breath and sloppy with mud and ash, they got it to what had once been the shoreline. The sea had sucked well out into the bay, but they dared not walk there among slick rocks knowing that the next wave would come soon.
“Go with the Lord and Lady’s grace,” said Sanglant. “There is nothing more we can do for you.”
“Liat’ano,” it said again, and pointed toward the sky and then toward the ground.
“Does she live?” Sanglant asked, knowing that the pain in his heart would never cease, not until he knew what fate had befallen her and their daughter. He had lost so much, as they all had, but he feared there was worse yet to come.
“Ai, God!” swore Sanglant. “Come, Fulk.”
They left, jogging across the plain. In places the tide had swept the ground clear. Elsewhere, ditches, small ridges, or other obstacles had caught debris in a wide swathe, corpses and branches and here and there a weapon or wagon wheel tangled together and stinking as the hours passed. Nothing moved on that plain. There was still no sign of life among the broken walls of the town. No birds flew, and now and again lightning brightened the clouds, followed by a distant rumbling of thunder.
They heard the water rising before they reached the soldiers waiting for them at the edge of the forest, nervous as they listened and watched the glimmer of the sea. He turned as the rest of the troop hurried away along the road into the cover of the blasted trees. The water rose this time not in any distinguishable wave but as a great swell. He could not see the mer-creature. The light wasn’t strong enough, and the shoreline was, in any case, too far away and the ground too uneven. Like the rest of them, it would survive the tide of destruction, or it would perish.
A dozen men waited at the verge, unwilling to depart without their prince. Without their king.
“She must still be alive,” he said.
“Yes, Your Majesty,” said Fulk.
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233