In the Ruins (Page 128)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“The nobles support me. As long as they support me, the church is limited in how far its influence can reach.”
“That may be, but I do not wish to remain an excommunicate in the eyes or heart of the church. Of course it didn’t affect me at Verna or when I was with the Ashioi because I didn’t even know of it. In the final march against Anne it mattered little. Now it matters a great deal. I know what I must do.”
“What is that?”
“You won’t like it.”
“Is that meant to encourage me to dissuade you?”
“I mean to do it, because I know it’s right.”
“So am I threatened! I pray you, if we are to be allies, we must know what the other intends.”
“Very well,” she said. “You are not the only one who must hold a vigil.”
XI
1
“I don’t like you,” said Blessing, “so go away.”
Although Lady Lavinia’s enclosed garden had not yet begun to bloom, Antonia found a measure of peace there when she was not tutoring Princess Mathilda or receiving petitioners and penitents in the great hall beside Queen Adelheid. She had been sitting in solitude on a stone bench considering the nature of evil and the punishments and penance most fitting for oath breakers. Hearing the shrill voice of her enemy’s child, she leaned forward to peer through the foliage that concealed her. A screen of clematis grew alongside the picturesque ruins of a tiny octagonal chapel, a remnant from the old Dariyan palace that had once stood here. Beneath her feet a mosaic floor, swept clean, displayed an antique tale involving two hounds, a huntress, and a half naked man. She had often encouraged Lady Lavinia to destroy the floor, but while the lady was otherwise all compliance, in this matter she refused most obstinately.
“You can’t make me go. You’re my mother’s prisoner.”
“I can punch you in the face.”
“Bastard of a bastard!”
“Am not!”
“Are so!”
“Brat! Leave off!” A masculine voice entered the fray. Antonia parted the leaves with her hands so she could see. She had succumbed once to a man of that line. It was a bitter failing to know that a youthful face and laughing, generous features might warm her still, although he was young enough to be her grandson. Berthold Villam sauntered up from the far end of the garden along the paved pathway that paralleled the irrigation channel. He was conversing amiably with his Aostan guards.
The two girls faced each other like two young furies, although Blessing looked years older. Yet their expressions and stances were remarkably similar. It was difficult to remember, seeing a woman budding out of the girl, that Blessing was very young despite the age of her body. She looked ready to spit or bite, as little hellions may do, but Berthold’s command fixed her to one spot where she fumed and got red and then white as her temper flared.
Princess Mathilda spat at Blessing’s feet before bolting for the safety of the colonnaded porch where two of her servingwomen waited in the shadows. As they led the girl away, their chatter faded out of earshot.
“… and Meto said what? Here, now, Your Highness, your mother said you weren’t to speak to the child for she’s not of your station and a wild thing indeed. Let’s go in. So, go on. What did Meto say to her when he found out she meant to marry Liutbold?”
“Marry Liutbold! Is that what that was about? That’s the first I heard of it. What can she have been thinking?”
“She’s stupid,” said Blessing.
Berthold halted beside the girl, scratching at the peach fuzz he had been growing for the last three months. “Princess Mathilda is a royal princess just as you are, Your Highness. You’d do better to make her an ally than an enemy.” He had switched to Wendish, which the guards did not, perhaps, understand.
“She’s an enemy.”
“That’s because she hates me.”
“She might. Or she might wish for a child her own age to play with. She might want to like you, and act like this because she doesn’t know how else to get your attention.”
How had this youth come to be so wise?
“She’s not my own age! I’m older!”
“You look older, brat. But you don’t act it!”
“I do!” She bit her lip. She pouted. But she shut up and fixed a stare on Berthold that would have eaten another man alive.
“Come, brat,” he said more fondly, extending a hand.
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233