In the Ruins (Page 37)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
Anna crept to the opening. One by one the others joined her: Princess Blessing, Lord Berthold, his companion Jonas, the Kerayit healer, and last the young Quman soldier supporting Brother Heribert, who fell to his knees, hacking as though he meant to cough his lungs out. All of them wept blood from scrapes and cuts. All were covered with dust and dirt. Lord Berthold cursed and muttered, while Jonas tried to soothe him.
“They’re dead! Dead! I abandoned them! Ai, God, I’ve no honor left! I ran for my life. Better to have died—”
“Look!” shouted Blessing, and at the same moment the Kerayit healer cried, “Down!”
They dropped to their knees, but Anna stared anyway. She couldn’t stop staring. They looked out over a valley nestled between high peaks. Once the valley had boasted a fine rich forest along its slopes, but now the trees were tumbled and snapped, shorn down as though by a giant’s scythe. A vast creature hung suspended in the air, stretched across the hazy sky. It was there only for an instant, a flash of gold scales, before the sound of its wings thundered and it vanished beyond the peaks. Snow and ice crashed from the summit in a distant avalanche. The boom echoed on and on and on.
A pall of dust shrouded the sky. It was dim, but not dark; twilight, but not day. Now and again lightning stabbed through the cloudy haze, unseen except as a ghostly glimmer, quickly gone. Once the noise of the avalanche faded, they heard no answering thunder. A monstrous orange-red glow rose along one horizon. Maybe it heralded the rising sun, but if so it was no sun she ever wanted to see.
“Is it day or night?” asked Anna.
No one answered her. Berthold wept with anger and shame, and his companion Jonas tried in vain to comfort him. The Kerayit and Quman cowered, covering their eyes and muttering prayers, each in their own language. Heribert wheezed, struggling to breathe. Even Blessing stood in shocked silence.
Something very bad had happened, just as Blessing had predicted.
As they stared, a light rain began to fall, hissing where it struck ground. It wasn’t rain at all but hot ash, so fine that it drizzled like rain only to burn and sizzle where it touched the earth. The ashy rain darkened the sky until that orange-red glow faded and Anna could no longer see the snowy peaks beyond. Dirt spit on her from the roof of the overhang. A huge weight fell right on top of them. The impact shuddered through the hill, and the overhang crumbled in on itself as a second crash sent a shower of fine dirt and clods of earth and rocks spilling over them.
“Must … get … out … of … the … rain,” gasped Berthold.
“Where’s Brother Heribert?” Blessing wrenched her arm free from Anna’s grasp and floundered up through slippery dirt. “Brother Heribert! Brother Heribert!”
She found an arm sticking out of dark earth. The rest of him was buried.
Sliding and cursing, they struggled up along the unstable ground and with their hands dug him out and dragged him to firm ground. He was limp. He had already stopped breathing. The earth had choked him. Blessing howled in rage.
“No! No!” She flung herself down beside his body. “You aren’t dead! I don’t allow it!”
A numbness took hold of Anna. She no longer felt she was here, up to her knees in dirt and roots and crawling things and slimy, hot ash, but only watching herself and the others from a distance. Thiemo and Matto were gone. There was no possible way they could have survived the collapse within the tunnels, and even if they had somehow miraculously been spared, they had no way to climb free because the stone crown here was destroyed and thereby their path to the outside world.
As for the rest of them, they had traveled, all unknowing, a great distance. They could be anywhere. Any when, if what Hathui and the others predicted was true. If time ran both swiftly and slowly within the crowns.
They stood gasping and weeping in a desolation, no longer able to distinguish sky from mountain because of the shroud of ash. It was growing cold. A wind moaned down from veiled heights. A glimmer of light flashed around them. A breeze curled around Anna’s shoulders before kicking up dirt in a line that led straight to Blessing, who was still sobbing and shouting by Heribert’s body, slamming her fists into his chest over and over while the rest stood too stunned and overwhelmed to move.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233