In the Ruins (Page 39)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
The gale roared past and faded, although the treetops still shook and danced. It was no beast after all, merely an unnatural blast of wind. The rain eased a little.
“Ah!” Erkanwulf managed something like a grin; his face was a smudge against the darkness. “It hurts!”
“Damn. Damn.” It seemed everyone he traveled with ended up in worse trouble after knowing him!
“I should have known better,” continued Erkanwulf through gritted teeth. “I had a cousin who was killed by a falling branch in a windstorm. Ah! Eh! Leave it be a moment!”
Ivar got to his feet and wiped moisture from his brow, trying to clear his sight. His hair was soaked. His leggings sagged and slid as the strips of cloth loosened, and his boots made a stropping sucking sound with each step as he came around the tree and peered into the darkness.
The lights were strung out not twenty paces from him. He shrieked because he was so surprised, and pressed the ring Baldwin had gifted him to his lips, praying.
“Who are you?” called a voice out of the night. It spoke Wendish.
“I’m just a messenger. No one who means any harm. My companion is hurt. I think his horse is dead. I can’t shift it off him. I pray you. Help us. Or leave us alone.”
The lights circled in like wary dogs and resolved into lanterns cunningly protected from the rain by caps of bronze and walls of a bubbly glass that made the flame within dance in weird distortions. Hooded figures carried the lanterns. There were four of them, whether men or shades he could not tell because they wore cloaks drawn tightly around their bodies. Most strangely, they were all barefoot.
“Have you any weapons?” their leader asked. “Throw them down, if you please. We don’t mean to hurt you. We’re not bandits, not like those we’re hunting.”
“I can’t fight one against four!”
“Who are you?” Ivar didn’t dare surrender his precious weapons to bandits.
“We’re King Henry’s men. We got a charter some years back to keep this road through the Bretwald free and clear. He made us free of service to any lord or lady. We’ve kept our word to him. That’s why we were hunting bandits. There was a problem a month back. Honest folk got attacked. It’s not a good time to travel.”
“Aye, Martin,” interjected one of his companions. “And no better to be standing out here in this rain and storm, you lackwit! What if that wind comes howling back and kills the rest of us like it killed that horse? This rain and storm are bad enough, but that gale was something out of the Abyss! I’m not waiting out here any longer! If there’s just two of them, they’re scarcely that mob of bandits what set on those merchant wagons, can they be?”
It was a woman who spoke, and a woman who set down her lantern with a grunt of disgust and walked over to the fallen horse’s head and knelt beside it, pulling back one eye. “It’s dead. Here, you!” She gestured impatiently to Ivar. “Come help me get your friend loose.”
She was strong. Together, they shifted the shoulders of the horse enough for Erkanwulf to scoot free. When her hood fell back, Ivar saw she was young, with old scars on her face suffered in a battle or a burning.
“Ahow!” yelped Erkanwulf, but although bruised and in a great deal of pain he stood on his right leg and gingerly moved all the joints in his left one by one—hip, knee, ankle—even though his ankle hurt so badly he couldn’t stand on it. The curve of the ground had kept the horse’s full weight off him, and the dense cover of leaf litter and debris had offered enough cushion that he evidently hadn’t broken anything.
The horse, however, was quite dead.
“If we leave it out here,” said the one called Martin, “the wolves will eat it before we can get back to butcher it. There’s a fair bit of riches in that horse!”
“It’s my horse!” said Erkanwulf. “Given me by Princess Theophanu’s steward!”
Martin had the confident bearing of a young man accustomed to working all day at things he was good at. “A princess’ steward, eh? Is she one of King Henry’s children? I can’t recall them all. We’ll put you up until your leg is better, and make a decent trade to you for what we take of it. We could use horsehair. No one in the village owns a horse. The froth meat’ll go bad if it isn’t used at once. And the wolves’ll take it all if we don’t get moving. We’ll have to cut it up and hang it after.”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233