In the Ruins (Page 79)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“They’d need more hands, then, wouldn’t they? A man who had some experience fighting would be of use to them.” Erkanwulf brooded as they moved through the woods. No birds sang. Except for the murmuring wind and the soft fall of their horses’ hooves, there was no sound at all. The quiet made Ivar nervous. He hadn’t felt quite right since that terrible night when wind and rain had battered them and killed Erkanwulf’s horse. They had commandeered the old nag Erkanwulf rode from a village whose name Ivar had already forgotten. Those folk hadn’t greeted them kindly, but they’d offered them shelter and given up the old mare in exchange for some of Princess Theophanu’s coin. Those villagers didn’t love the Wendish either, and with King Henry gone so long from his usual progress around the countryside, they saw no reason not to turn their hearts toward the old stories of Varren queens and kings who had once ruled these lands without any Wendish overlord telling them what to do.
A long time ago, so it seemed, he had been young and thoughtless. He smiled, thinking back on it. Perhaps not so long ago. But so much had happened. He had been thrown headlong into a world whose contours were more complicated than he had ever imagined as the neglected youngest child of the old count up in Heart’s Rest.
“For all I know, my father is dead by now, and my brother Gero become count in his place.”
Erkanwulf glanced at him, his expression unreadable. “What has that to do with us? My lord?”
“Nay, nothing. I just thought of it. I just thought how the world is changed, as you said yourself. Not just because of that storm or Biscop Constance’s imprisonment, or any of those things, but because I left my father’s estate and journeyed farther than I ever expected to go. I can’t be that youth that I once was. When I think of how I was then … I don’t know. It’s just different now. We’ve chosen our path. We can’t go back.”
“Huh. True enough words.”
“What do you think we’ll find in Autun?” Ivar asked.
Erkanwulf only sighed. “I hope we find what we’re looking for. Whatever that may be.”
2
IT snowed the morning they crossed the river on the ferry and moved into a straggle of woodland near the southern gate of Autun. They stumbled over two corpses half hidden under branches and mostly decomposed. Skulls leered at them, so they moved on. In the ruins of an old cottage abandoned among the trees, they stabled the horses with fodder and water, tying their thread-worn blankets over the animals’ backs. After that, they trudged overland to the city walls. No pristine stretches of fresh white snow blanketed the fields. It was all a muddy gray.
They passed several clusters of huts and cottages, shutters closed and doors shut against the cold. No one was about. Once they heard a goat’s bleat; once a child’s weary wailing dogged them before fading into the distance.
A conversation ensued; he knew them. After a moment he beckoned Ivar forward and without further conversation they were hustled past the gates and into the alleys of the city. Autun was a vast metropolis; Sigfrid had told him that perhaps ten thousand people lived there, cheek by jowl, but Ivar wasn’t sure he believed it. That was an awful lot of people, too many to comprehend. Even Prince Bayan and Princess Sapientia’s combined armies hadn’t numbered more than ten or fifteen centuries of soldiers in addition to auxiliaries and militia.
On this late winter afternoon, few braved the streets. In one square a trio of beggars huddled by a public fountain, hands and faces wrapped in rags to protect themselves from the bitter cold. The tiny child’s face was thin from hunger, and he scooted forward on his rump, like a cripple without use of his legs, to catch the copper coin Ivar tossed to them.
“Bless you, Brother!” the mother croaked, surprised.
“Where the phoenix flies, there is hope of salvation,” he said to her.
Her face lit. “Truth rises with the phoenix!” she answered triumphantly. “Bless you! Bless you!”
Unnerved, he hurried after Erkanwulf, who had not waited.
“We’re trying to come in quietly,” scolded the young soldier when Ivar caught up to him. “Don’t leave a trail.”
“They were hungry.”
“Everyone is hungry! A coin will gain them bread today, if there’s any to be had, but nothing tomorrow.”
“God enjoin us to ease suffering where we can. What is that she said about the phoenix?”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233