In the Ruins (Page 12)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
Lewenhardt offered him reins. Sanglant mounted Fest and together the remnants of his once proud company rode into the trees.
2
“I looked through fire for those whose faces I know, Your Majesty, but I saw nothing.”
Sanglant glanced toward his council members waiting on the ramp that led up into the ruined fortress. The army had settled down under the afternoon haze to lick its wounds, recover its strength, and assess its numbers and provisions. “The Seven Sleepers may have protected themselves from Eagle’s Sight. We must act as if they still live. They remain a threat.”
Hathui shrugged. “I saw flames and shadow. Flashes of things. An overturned wagon. Falling rocks. A horse killed by a falling branch. None of it made any sense, nor could I hold any one vision within the fire. And of Liath, I saw nothing.”
“Ai, God!” He paced, kicking up ash, and spun to face her. “Seek her at nightfall, each night, and hope she seeks in turn.”
“Nightfall is difficult to gauge with this cloud cover and ash fall, Your Majesty. We might each seek the other every evening and never touch. The Eagle’s Sight is a powerful gift, but a man butchering a deer has more accuracy and delicacy.”
He laughed, more in pain than amusement. “The crowns have the same failing, do they not? Thus we are spared the weight of a power too great to combat by natural means. I no longer wonder—” He swept an arm wide to indicate the heavens and the shattered forest. “—why the church condemned sorcery. See what sorcery has wrought.”
“Liath is a mathematicus, Your Majesty. Do you mean to put her aside because she knows the art of sorcery?”
He grinned. “I began as captain of the King’s Dragons. I have always been a soldier. If a weapon is put in my hands, I use it. And anyway …”
And anyway I love her.
He could not speak those words aloud. He was regnant now, but his position was by no means secure. He could show no weakness; he could possess no weakness, and if he did, if he loved unwisely, then he must conceal the nature of his desire or it would be used against him. In that way the Pechanek Quman had tried to dishonor him by tempting him with a woman’s flesh. He had come close to falling.
“Seek her at nightfall, Hathui. Keep trying.”
He strode over to those who waited, climbed the ramp until he stood above them, and situated himself so all those gathered below or huddled within the ruined walls could hear. He raised a hand for silence, and they quieted, but it was never still. The hiss of falling ash, the crack of breaking branches in the forest, not as many now but sharp and startling each time the sound came, and the moans of the wounded ran beneath his words.
“Cousin,” he said. “What accounting have you reached?”
Liutgard was an excellent administrator and a wise enough soldier that she let her captains fight her battles for her. When she was younger, her husband had carried her sword as a talisman in place of her, but since his death some years earlier she had shown a disturbing tendency to take to the field herself.
She beckoned her chief steward forward. That woman tallied their remaining forces and lines of command, about two thousand men and perhaps half that many horses remaining although strays were continually being roped in. They had salvaged provisions for about three weeks, if strictly rationed, but were low on fresh water and feed for the horses. There were not enough wagons to carry all the wounded though crude sledges could be built and the wounded placed upon those and dragged by healthy men.
“What now, Your Majesty?” Liutgard asked when her steward had finished.
“Yes, what now?” they asked, all the assembled nobles and captains, those who had survived.
He was at first silent, but at length he spoke. “If fire and ash and water have wreaked such havoc here, how badly has the rest of the land suffered?”
Lord Wichman laughed coarsely and shouted, “Surely we have survived the worst!”
“Hush! You fool!” said Liutgard to her cousin. “Do not tempt God! There may be worse yet to come. What do you mean to do, Your Majesty?”
The curse of foresight had spared him, as it spared all born of humankind. It was amazing that he had once said to his father: “I don’t want to be king with princes all biting at my heels and waiting for me to go down so they can rip out my throat. I want a grant of land, Liath as my wife, and peace.” Such luxury was no longer in his grasp. If he did not lead, then this army would fall to pieces and much worse would indeed come to pass.
“We must move out, and swiftly. This land is too devastated to support an army.”
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233