In the Ruins (Page 99)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
Therefore, it was Sanglant who had to fall.
PART THREE
ADVENTUS
IX
WELL MET
1
THE adventus of Sanglant, son of Henry, into the ancient citadel of Quedlinhame at the head of his victorious army would be commemorated in poetry and song, Liath supposed, but no doubt the poets would sing of fine silken banners rippling in the breeze and gaily caparisoned horses prancing under the rein of their magnificently-garbed riders, a host splendid and brilliant beyond description, shining in the light of the sun. That’s what poets did. This ragged army and dreary day offered no fodder for song, so song would make of them something they were not.
Scouts had ridden ahead to inform the abbess of their arrival, and that wise woman had sent her novices and nuns and monks out to line the road as a way of greeting the man who claimed the regnancy and who possessed, more importantly, the corpus of the dead king. Townspeople stood back, staring rather than cheering. They looked thin and pale. Like the wheat, they hadn’t had much to subsist on over the winter. As the army trudged between the rows of robed novices and sturdy monks, Liath peered into those faces, although she knew Ivar was long gone from Quedlinhame.
On that other adventus, so well remembered, Henry’s troops and clerics had sung triumphant hymns as a processional. That so many of Sanglant’s still breathed was a testament to his leadership, but certainly their arrival stirred no festive mood and no songs. Not yet. The songs would be written later.
No one in Wendar had heard Henry, with his dying breath, name Sanglant as his heir. In Wendar, Sanglant would have to fight with intrigue, diplomacy, and force of personality. These weapons, which he liked least, he would of necessity wield most.
It was not going to be easy.
That, certainly, became clear as soon as they saw the welcoming party arrayed in the middle of the road: two men and two women in cleric’s robes and a woman wearing the key and chain of the mayor. Liath sorted faces, and turned her attention inward in order to race through her palace of memory, marking names and features.
Sanglant was ahead of her in thought although he rode at her left hand on his gelding, Fest. She heard him mutter under his breath. The words escaped her, but the tone was sour.
“Ha!” said Duchess Liutgard, who rode to his left and was never shy of speaking her mind. “Now the game starts in earnest, Cousin. Where is your aunt? She has snubbed you by not coming out to greet you herself.”
“Is the insult worse to me, or to my father?” asked Sanglant grimly. “He deserves better state than this trifling welcome.”
A monk whose face seemed familiar to Liath came forward from the group and bowed his head. “Your Highness. You are welcome here to Quedlinhame, ancient home of your father’s grandfather’s maternal lineage. I pray you, Your Highness, let me lead your horse into the town as befits your rank.”
“You are the prior?” asked Sanglant.
“I am.”
Sanglant looked at his cousin Liutgard, and for an instant Liath felt insulted in her turn, that Sanglant shouldn’t look to her first, who came first in his heart. Yet Liutgard’s understanding of court politics so far surpassed Liath’s as Liath’s understanding of sorcery exceeded Liutgard’s knowledge of the magical arts. Sanglant, being a good commander, called for spears when he needed spears and swords when he needed swords.
“Has he been anointed and crowned, my lady?” The prior did not appear cowed by the ranks of soldiers. “What of his siblings, Henry’s other children? What transpires on the field of battle—of which we have not yet heard a full accounting—may be reexamined by clearer heads.”
“As if you can possibly comprehend what we faced!” cried Liutgard, half rising in the saddle. Her horse danced sideways in response to her mood.
“We also suffered many losses in the storm. Your own heir—”
It was a cruel blow. Sanglant caught Liutgard’s horse as her hands went slack on the reins. She was felled, speechless, and he must speak for her.
“What of Duchess Liutgard’s heir?”
“Killed in last autumn’s tempest by a falling branch when she was out riding,” the prior said primly, as if some fault accrued to the girl.
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233