In the Ruins (Page 134)
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“Queen Adelheid will not be so easily persuaded.”
“I have other—” She cut herself off, remembering prudence.
“I expect your grandmother has taught you some of her arts, child. I am not ignorant of Anne and her sorcery. I know Meriam. Is she dead?”
Elene’s shoulders curled. Her tense stance slackened. “Yes,” she whispered. “She’s dead. Anne knew it would kill them all, and she didn’t care! That’s what Wolfhere said.”
“Wolfhere would know, would he not, for he was Anne’s most loyal servant.”
Elene tilted her head sideways as a measuring smile teased her lips. “That’s right,” she said in a mocking tone.
Impertinent child!
“What are you talking about?” asked Berthold.
Blessing sobbed on and on. “No one! No-o-o one!” The child had remarkable stamina, which was, no doubt, some unnatural inheritance from her parents.
“Of course you are right,” said Elene quietly. “I pray you, Holy Mother, do not let them harm Wolfhere.”
“I am sworn to God’s service, not to the trivial quarrels of humankind. Yet I hate to see suffering. It is possible that you and Wolfhere have information that may be of value to me.”
“I’ll tell you everything, if you’ll let us go.”
“Were you not already planning to escape? What manner of sorcery did your grandmother teach you?”
“I know something of sorcery, Lady Elene. I am not without weapons of my own, cruel ones, more dangerous than you can know. Ones whose reach flies farther than that of arrows or spears. Ones whose touch is deadly, and whose heart cannot be turned aside by any manner of plea or bribe. My servants are not of this world, and nothing on this Earth—nothing you have—can stop them.”
Blessing stopped crying, but she shuddered against her servant.
Elene hid her face in her hands. “I know who you are. My grandmother spoke of you. You’re the one who controls the galla.”
“That I am. Now do you see it is better to cooperate with me? Even if you used magic to escape, my servants can still hunt you down no matter where you run.”
“What are galla?” asked Berthold, his face twisted with nervousness and confusion and a touch of proud Villam outrage.
“Something very bad,” said Elene so faintly that her voice faded and was lost as, below, a bench scraped and a guard’s yell drifted up from the lowest level. She lowered her hands. “What do you want from us, Holy Mother?”
“Yes.” Groping, Elene found a chair and sank into it with Berthold supporting her. Once she was sitting, he kept a hand protectively on her shoulder as she told her tale in a halting voice, backtracking often, repeating herself, and without question obfuscating where she could.
She was terrified, that was easy to see, and humiliated because she knew she was afraid. She made mistakes and revealed more than she meant to: how Meriam had demanded that her son sacrifice his eldest daughter to Anne’s cabal; how they had been shipwrecked but rescued by Brother Marcus; how Wolfhere had vanished in Qurtubah, near the ruins of Kartiako, because the others suspected he had turned against them; how a simple, illiterate brother called Zacharias had saved her from the monstrous akreva, taking the poison meant for her; how she and Meriam and their tiny retinue had crossed through the crown into the deserts of Saïs, into a trackless waste where no creature lived or breathed; how Meriam had woven the great spell with Elene’s assistance, on that terrible night.
“She died.” Elene’s voice was more croak than human and her body shuddered as Berthold patted her shoulder. She did not cry. “She needed my strength, but she sent me back at the last moment. She had planned it with Wolfhere all along.”
“With Wolfhere? Planned what?”
“That he would follow us and return me to my father. She fulfilled her vow to Anne. She knew it was right, what they did. But the Seven Sleepers failed. The Lost Ones have returned. They will kill all of humankind if they can. In Jinna lands they still tell tales of the ancient war with the Aoi. My grandmother heard those stories when she was a child. You know what Anne meant to do—to banish the Lost Ones forever, so they would never trouble us again. Why did you abandon Mother Anne, knowing that her cause was just and necessary?”
← Previous chap
Next chap →
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233