In the Ruins (Page 108)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“Well met, Brother,” said Theophanu, coming forward beside her aunt. She turned to Liutgard and spoke polite words of regret, which Liutgard accepted with a bitter glance for the silent abbess.
“I pray you, Theophanu, Aunt, sit beside me.” He rose and invited them to step in under the awning where two stools had been set up to his right, but Mother Scholastica halted at the edge of the carpet, coming no farther, and Theophanu had perforce to stop beside her.
Silence reigned. Sanglant sat back down while they remained standing.
“Let us dispense with pleasantries,” Mother Scholastica said. “Theophanu has ridden far. Let her speak plainly.”
“So I will,” said Theophanu in her cool way, “for I am weary, having ridden far. You have made a claim for our father’s throne. You have in your possession his corpus, awaiting decent burial. These things I acknowledge. Know this also: I have no army to fight you. I have a century of stout Lions, a hundred cavalry of my own retinue, and what levies we can raise out of Saony. Fesse and Avaria stand with you, I see.”
“We do,” said Liutgard.
“We do,” said Burchard, “and we witnessed Henry’s last words, when he named Prince Sanglant as his heir. We witnessed much else, but it is too much to tell here.” He ran a hand over his hair and staggered. Behind him, a steward steadied the old duke with a hand under the elbow.
“Others mean to stand with you as well,” said Theophanu as one of the noblewomen in her entourage crossed the gap to approach Sanglant.
He stood and extended his hands, and this woman placed her folded hands in his as a sign of allegiance. Liath did not know the woman, but she had heard stories, and there were only so many women who wore the margrave’s key and might exchange a glance as intimate as that with Sanglant.
“You are well come back to Wendar, Sanglant.”
“I pray for your forgiveness, Waltharia. You will have heard the news. I did not even find Druthmar’s body.”
She was serious and sorrowful, wiping away tears, but not angry. She did not take the news too lightly, but she did not beat her breast and moan and wail. “I have wept, and will weep again,” she said gravely. She and Liutgard exchanged a knowing glance. “He knew the risk, and served as he was able.”
“He was a good man,” said Sanglant.
“Yes.” She looked past him to Liath, smiled with a strange expression, and spoke in a tone that balanced amused regret and sincere interest. “This is your bride, the one you spoke of?”
“It is.”
“Well met, Liathano.”
“Well met,” Liath echoed, but she had a horrible, disorienting moment as she met Waltharia’s honest gaze.
Waltharia smiled slightly, withdrew her hands from his, and moved to stand beside Liutgard and Burchard. Liath felt the other woman’s presence like fire. It almost made her forget about Hugh, waiting with apparent humility in the second rank.
Beautiful Hugh.
He was not looking at her, and because of that, she kept glancing at him to see if he was looking.
“It is no surprise that Villam is loyal to Sanglant,” said Theophanu. “Where is our sister Sapientia, Brother?”
Sanglant sat down. “She may be dead. Certainly she is lost.”
“It was your doing,” said Theophanu calmly, where another woman might rage or accuse.
“I do not deny that I took control of the army from her. She was not fit to lead, Theophanu. I did not kill her.”
Liath could not help but think of Helmut Villam, and perhaps Sanglant did as well, because he chose that moment to look toward Hugh. The other man had his gaze fixed modestly on the ground.
Two noblewomen standing beside Theophanu spoke up.
“No loss. She was always foolish.”
“You would say that! Knowing foolishness as well as you do!”
“I pray you, Sophie. Imma.” Theophanu did not raise her voice, but the two women fell silent. “Let us have neither quarreling nor levity. It is a serious matter to accuse one in our family of responsibility in the death of a sibling.”
“We are not Salians or Aostans,” remarked Mother Scholastica, “to murder our kinfolk in order to gain preference or advantage for ourselves.”
“Or Arethousans, for that matter, happy to sell a sister into slavery or death if it means wealth and title for oneself.” Wichman’s comment came unexpectedly, for he had loitered quietly to the left of Duke Burchard this entire time.
“Have you a complaint, Wichman?” asked Sanglant.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233