In the Ruins (Page 232)
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233
“Henry believed it,” said Adelheid. “He spoke of it often. He bragged of it. How could he have loved that one more than the others? Well. Maybe it’s true, but we must still try. And what of his wife? The sorcerer, Liathano? Isn’t she dangerous?”
“Liathano!” Alexandros nodded vigorously. “The prince’s concubine. She who is named after the Horse woman who cannot die.”
“How comes it you have heard of her?” asked Antonia.
He smiled, taking his time, and answered. “We are allies for a time with King Geza of Ungria. He took Princess Sapientia as his wife.”
“She was married to Geza’s brother, Prince Bayan,” cried Adelheid. “Henry would not have liked that! A naked grab for power!”
Alexandros chuckled. “We are all naked, Your Majesty,” he said in a way that made Antonia wonder if she ought to trust him less, or trust him more.
The words made Adelheid laugh. She drank her wine.
“Tempting,” mused Antonia. “She is powerful. It isn’t likely we can harm her.”
“What harm to try?” demanded Adelheid. “Strike there, and you weaken Sanglant. It is only a few galla.”
“What harm except to the men whose blood must be spilled to call the creatures out of the Pit,” said Antonia with a frown, not liking the empress’ levity. “If we kill heedlessly, our own people may turn against us.”
“There are guilty aplenty who have earned death,” said Adelheid.
“And many innocent who deserve life,” said Alexandros, “but are dead.”
The fool believed in innocence, no doubt because he must believe his wife and children stainless although every Arethousan was stained by their heretical beliefs. It was only remarkable that God had waited so long to castigate them.
Adelheid shook her head. “Revenge is satisfaction enough! Reason enough! If Sanglant cannot be killed, then kill what he loves best. Send galla. Send spies. Send what you will. But if she is dead, then he will suffer as I have suffered. That is good enough for me.”
EPILOGUE
FROM Gent, the king and his retinue rode to the northern sea. Just as the young guardsman had reported, the shoreline was substantially altered. The river had lost its path to the sea and now spilled into a vast expanse of marsh where once it had pushed through in a double channel emptying into the wide northern waters. The shoreline, according to a pair of locals who guided them, had actually receded, leaving the seabed exposed and sandy flats scoured by the winter winds, casting sand inland in great stinging storms.
“After the tempest,” said the spry crone whose commentary Sanglant found most reliable, “the river ran backward, and eddied, for a fortnight. There was flooding upstream. Yet water will flow north out of the southern hills. Now, you see,” she pointed at the expanse of flat ground cut by ribbons of trickling water, “how it is clawing a hundred finger tracks to the sea.”
They stood on a bluff overlooking what had once been the deeper, western channel. Its exposed troughs had only a trickle of water pushing through them. The rest of the ground was slick with rocks and water weed, and littered with the skeletons of a half dozen sunken, battered ships. Here and there he glimpsed what might be bones tumbled every which way. A vast, rusted chain snaked across the old channel.
Liath was exploring through the muck below with Sibold and Lewenhardt in attendance. They were laughing at something Sibold had pried up from a muddy hole, but he couldn’t see what it was. Liath straightened and looked up toward him, lifted a hand to acknowledge him, and went back to her excavations.
“I wonder,” said Hathui, who remained always at his side, “if these are the catapults used by Count Lavastine to break the Eika fleet as it escaped out to sea.”
“Lavastine? This is not his county.”
“He was with King Henry, Your Majesty, when the king brought an army to retake Gent.”
“Of course. I recall it now. His heir …”
He paused, remembering with unexpected clarity that awful moment at the feast held to celebrate King Henry’s victory at Gent over the Eika chieftain, Bloodheart. After gorging on food laid out before him, he had had to bolt into the darkness to empty his stomach. He had been, in those days, little better than a prince among dogs, half wild, barely conscious of his human mind. Lavastine’s son had come to him at the edge of camp, and Lord Alain had treated him gently, with respect and kindness, so that he did not feel shame at his condition. He touched the gold torque at his neck, where once an iron collar had chafed him. “As long as you wear the collar at your neck, then surely you will not be free of Bloodheart’s hand on you,” the young man had said to him.
- Page 1
- Page 2
- Page 3
- Page 4
- Page 5
- Page 6
- Page 7
- Page 8
- Page 9
- Page 10
- Page 11
- Page 12
- Page 13
- Page 14
- Page 15
- Page 16
- Page 17
- Page 18
- Page 19
- Page 20
- Page 21
- Page 22
- Page 23
- Page 24
- Page 25
- Page 26
- Page 27
- Page 28
- Page 29
- Page 30
- Page 31
- Page 32
- Page 33
- Page 34
- Page 35
- Page 36
- Page 37
- Page 38
- Page 39
- Page 40
- Page 41
- Page 42
- Page 43
- Page 44
- Page 45
- Page 46
- Page 47
- Page 48
- Page 49
- Page 50
- Page 51
- Page 52
- Page 53
- Page 54
- Page 55
- Page 56
- Page 57
- Page 58
- Page 59
- Page 60
- Page 61
- Page 62
- Page 63
- Page 64
- Page 65
- Page 66
- Page 67
- Page 68
- Page 69
- Page 70
- Page 71
- Page 72
- Page 73
- Page 74
- Page 75
- Page 76
- Page 77
- Page 78
- Page 79
- Page 80
- Page 81
- Page 82
- Page 83
- Page 84
- Page 85
- Page 86
- Page 87
- Page 88
- Page 89
- Page 90
- Page 91
- Page 92
- Page 93
- Page 94
- Page 95
- Page 96
- Page 97
- Page 98
- Page 99
- Page 100
- Page 101
- Page 102
- Page 103
- Page 104
- Page 105
- Page 106
- Page 107
- Page 108
- Page 109
- Page 110
- Page 111
- Page 112
- Page 113
- Page 114
- Page 115
- Page 116
- Page 117
- Page 118
- Page 119
- Page 120
- Page 121
- Page 122
- Page 123
- Page 124
- Page 125
- Page 126
- Page 127
- Page 128
- Page 129
- Page 130
- Page 131
- Page 132
- Page 133
- Page 134
- Page 135
- Page 136
- Page 137
- Page 138
- Page 139
- Page 140
- Page 141
- Page 142
- Page 143
- Page 144
- Page 145
- Page 146
- Page 147
- Page 148
- Page 149
- Page 150
- Page 151
- Page 152
- Page 153
- Page 154
- Page 155
- Page 156
- Page 157
- Page 158
- Page 159
- Page 160
- Page 161
- Page 162
- Page 163
- Page 164
- Page 165
- Page 166
- Page 167
- Page 168
- Page 169
- Page 170
- Page 171
- Page 172
- Page 173
- Page 174
- Page 175
- Page 176
- Page 177
- Page 178
- Page 179
- Page 180
- Page 181
- Page 182
- Page 183
- Page 184
- Page 185
- Page 186
- Page 187
- Page 188
- Page 189
- Page 190
- Page 191
- Page 192
- Page 193
- Page 194
- Page 195
- Page 196
- Page 197
- Page 198
- Page 199
- Page 200
- Page 201
- Page 202
- Page 203
- Page 204
- Page 205
- Page 206
- Page 207
- Page 208
- Page 209
- Page 210
- Page 211
- Page 212
- Page 213
- Page 214
- Page 215
- Page 216
- Page 217
- Page 218
- Page 219
- Page 220
- Page 221
- Page 222
- Page 223
- Page 224
- Page 225
- Page 226
- Page 227
- Page 228
- Page 229
- Page 230
- Page 231
- Page 232
- Page 233